Grave Witch

Nie odpowiedziała od razu, zbytnio zajęta wpatrywaniem się w kłębiący się przed nimi szkarłat.
- Spotkać? - Odwróciła w końcu twarz w jego stronę. - Nie, nie spotkałam. Duchy są wszędzie. Ciężko znaleźć miejsce w którym nikt nie umarł i nawet jeżeli ci, którzy odeszli, odeszli na zawsze, to zawsze jest jakaś dusza, która została i snuje się po okolicy. Podobnie jak Sirif.
Na wspomnienie ducha zaczęła się rozglądać. Variel zaraz też wyczuł lekki powiew magii. Chłodnej, lepkiej niczym mgła, co niekoniecznie w tej chwili dobrze się kojarzyło. Moc nie była jednak skierowana w jego stronę, a obejmowałą powoli całe jezioro, dążąc dalej, acz nie w stronę zapory i wioski. Jakiekolwiek by to czary nie były ich skutkiem była krótka rozmowa demonicy z niewidzialnym rozmówcom, którym, jak półelf mógł się domyślić, zapewne był wspomniany wcześniej duch.
- To dziwne - mruknęła w końcu, przechodząc na wspólną mowę. - Sirif twierdzi, że w wiosce nie ma żywych istot. Czymkolwiek jest owa istota, nie jest ani żywa, ani martwa.
Po tych słowach twarz dziewczynki zbladła nieco, wyraz jednak, który się na niej pojawił wyrażał zaciętość, a nie strach.

 

__________________
“Listen to the mustn'ts, child. Listen to the don'ts. Listen to the shouldn'ts, the impossibles, the won'ts. Listen to the never haves, then listen close to me... Anything can happen, child. Anything can be.”