| Demonica posłusznie spełniła życzenie Variela, układając płaszcz na dnie łódki, a następnie z ciekawością przyglądając poczynaniom swego opiekuna. Nie dało się ukryć, że jego wspomnienie o związaniu i odwiezieniu jej do wioski nie spotkały się z dobrym przyjęciem, bowiem wyraźnie się od niego odsunęła, jednak nie rzekła ani słowa w tym temacie. Podobnie jak nie skomentowała wypowiedzi tyczącej się kapłanki.
Wodny twór, który Variel stworzył, wniknął w szkarłatną mgłę bez żadnej z jej strony przeszkody. Nie znaczyło to jednak, że nic się nie stało. Wraz bowiem z chwilą, w której owa kurtyna znalazła się między magiczną istotą, a łódką, woda z której istota została stworzona, przybrała taki sam kolor jak mgła przez którą przeniknęła. Variel zaś poczuł jak traci kontrolę nad swym przywołańcem. Zupełnie jakby ktoś zajął jego miejsce. Ktoś kto nie wydawał się być szczególnie przyjaźnie nastawiony.
Krwisty twór odwrócił się w ich stronę, a następnie rozprysł na tysiące szkarłatnych kropel, które naznaczyły nie tylko ziemię ale i pasażerów łódki, samą łódkę i jezioro, którego powierzchnia zaczęła falować, jakby kontakt z ową cieczą był mu obrzydliwy.
__________________
“Listen to the mustn'ts, child. Listen to the don'ts. Listen to the shouldn'ts, the impossibles, the won'ts. Listen to the never haves, then listen close to me... Anything can happen, child. Anything can be.” |