| Przeciwnik, który faktycznie na chwilę przystanął po udanym czarze Variela, ponownie podjął swą wędrówkę. Jego wargi, wąskie i nie będące w stanie zasłonić zębów, poruszały się rytmicznie, zapewne tkając zaklęcie. osteria postępowała w parę kroków za swym towarzyszem i także jej usta były w ruchu, aczkolwiek Variel mógł jedynie usłyszeć jej słowa, ich znaczenie jednakże było poza jego zrozumieniem.
Pierwsza strzała, która została wypuszczona w kierunku istoty, nigdy do niej nie doleciała. Czar, który został tkany przez przeciwnika, został zakończony, tworząc przed nim tarczę w postaci krwistej pajęczyny, która przechwyciła pocisk nim ten zdołał wyrządzić krzywdę magowi. Kontratak jednakże, który został przeprowadzony, także krzywdy żadnej nie wyrządził ani Varielowi, ani jego młodej towarzyszce. Pająki stworzone z opadłych na ziemię liści, po zrobieniu paru szybkich kroków, zaczęły tracić na swej szybkości, a następnie zamierać w miejscu, martwe.
Zanim jednak Variel zdołał zareagować, łuk w jego dłoni zaczął drżeć konwulsyjnie. Twarde drewno zmiękło nieco i zrobiło się śliskie w dotyku. Do uszu półelfa dobiegło przeciągłe ni to syczenie, ni skrzeczenie wydobywające się z górnego dryfu. Cięciwa wciąż trzymała, jednak lada chwila miała ustąpić, zapewne przeradzajac się w coś ohydnego, podobnie jak czynił to łuk, na oczach swego właściciela.
__________________
“Listen to the mustn'ts, child. Listen to the don'ts. Listen to the shouldn'ts, the impossibles, the won'ts. Listen to the never haves, then listen close to me... Anything can happen, child. Anything can be.” |