| Gdy matka Birgit wspomniała o mężu, i zestawiła to ze spojrzeniami, jakimi ponoć dziewczynę obrzucał Randulf, ten ostatni pas poprawił, chcąc się upewnić, że ciężar miecza to nie złudzenie... Kto wie, czy ojciec nie zechce kłonicą wybić niedoszłemu amantowi myśli o uszczknięciu czegoś z wdzięków dziewczyny.
- Z chęcią się napiję herbaty - powiedział, równocześnie żegnając się z myślą o zaciągnięciu Birgit na siano... - Czasy zrobiły się niebezpieczne, więc nikt nie powinien chodzić sam, musiałem ją odprowadzić.
To zaś, że miał ochotę zakosztować z dziewczyną nieco przyjemności nie znaczyło przecież, że musi od razu poznawać jej rodziców.
Każdy wie, że aby zjeść obiad, nie trzeba wszak całej karczmy kupować... |