Takiej decyzyjności było Jagodzie potrzeba! Kiedy tylko Wilhelm skierował się do wyjścia, pobiegła za nim, świecąc zarumienionym czołem.

Przez całą drogę gęba się jej nie zamykała, ale nie poruszyła ani jednego tematu związanego z wyprawą. Gdy już dotarli do Eppiswaldu, nisko się ukłonili razem z sokołem, sama przeprosiła i pobiegła przygotowywać się do... dawać przedstawienie. Ustawiła się przy jednym z wyjść na trakt, pokrzyczała trochę, żeby zwrócono na nią uwagę, po czym rozpoczęła występ.

Zwykle prosiła w trakcie o pieniądze czy inne dary, tym razem jednak odpuściła. Niech będzie stratna, zarobiła dzisiaj dużo złota, a jeszcze więcej czekało do odbioru w przeciągu tygodnia. Nie pogardziła tylko jedzeniem, jeżeli zauważyła, że ktoś niósł je ze sobą. Sama potrafiła co najwyżej ugotować wodę i upiec ziemniaka, tak miała nadzieję, że ktoś w grupie będzie potrafił znaleźć lepsze zastosowanie dla produktów żywnościowych.