Nie czytuję sesji o postach krótkich.
Popaczam, pośledzę, po czym mnie odrzuca i rzadko potem zaglądam znowu.
Szanuję fakt, że jest wielu graczy (i MG) ukierunkowanych na grę PBF w klimacie classical RPG, czyli takie "To ja go tnę", ale z przyzwoitości ze staraniem na nastukania czegoś na te 'pół avatara'. Szanuję fakt, że dla wielu graczy (i MG) jest nastawianie się na 'przejście' przygody. Zbadanie fabuły, rozwikłanie zagadki, spranie czarnych charakterów, osiągnięcie celu i FIN. Po czym kiwnięcie głową z uznaniem, że była to dobra sesja.
W porządku, tak można i nie ma w tym nic złego.
Ja jednak PBF traktuję zupełnie inaczej niż classic. Dla mnie PBF to wyborny motyw by włożyć wartość literacką w sesję (i mam głęboko w d*** co o tym pisał
Ulli). Przesadą jest opis lokacji na 2A4, ale długi post nie musi tego oznaczać. Wymyslanie scenek fabularnych dodających głebi fabule (choć nie związanych z nią, sic!). Do Opisu klimatu lokacji, do nadania głębi NPCom i wydarzeniom, do zaakcentowania relacji między PC i PC, PC i NPC, a nawet NPC i NPC. Wstawki retro, sceny z offu GMa. Me gusta.
Ot inne podejście.
Z jednej strony PBFowanie by zagrać.
Z drugiej PBFowanie by stworzyć opowieść.
Zgadzam się np z
Mikiem, że przy założeniu nr 1 długie opisy, kreowanie głębi itp. tylko wywraca sesję i może nawet przeszkadza w jej dynamice, oraz dla niektórych jest zbędne. Sztuka dla sztuki.
Inna jednak sprawa, gdy chcemy zagrać właśnie dla sztuki, wykorzystujemy jako gracze i jako GM razem sesję by stworzyć spójną rozbudowaną ładnie literacko zrobioną opowieść.
I tu się w pełni zgadzam z
WąsoAnną:
Zasadniczo uważam, ze to powinna być podstawowa kwestia poruszana w rekrutce, by wskazać jak GM widzi swoją sesję (z tych dwóch wariantów, a może wariant pośredni).
Dwa przykłady. Ja aplikowałem do sesji
Layli w WFRP. Choć o niej jako GM będę wyrażał się w superlatywach (warsztat, opisy, etc. Chapeau Bas). W ogóle nie było miejsca na światotworzenie ze strony gracza, grupa w ogóle nie zorientowana na interakcję. Napisać coś "na avatara" wyczyn, że się człowiek mógł spocić. Do tego często pół postu każdego na opis ze strony postaci/gracza na to co w poście GM. Czyta się 4-5 razy o jednym szczególe i opadają kopytka. Ale akcja idzie do przodu, rozgrywka toczy się. Ot biedny kot wpadł w wyżej opisany wariant nr 1.
Z drugiej strony do mojego JTS trafił jeden ktoś zupełnie nie zainteresowany światotworzeniem, opisami i tworzeniem głębi postaci, wydarzeń, klimatu. Też pomyłka. Nie to że zły gracz, ot zupełnie inne nastawienie.
Stad taka rozbieżność. Kwestia Gustu. Widze większość jednak długie posty niet, a ja wyłączam śledzenie sesji przy krótkich.
Choć zdarzają się wyjątki.
BTW, wskażę ciekawostkę: 13 Precint Sekala i Liliel. Krótkie post za post. Sesja w szybkim tempie pisania krótkich postów. Brak sporej rozbudowy, ale przy warsztacie obojga czyta się świetnie. Zachowana płynność rozgrywki. Miód. Ot taki wyjątek mi się nasunął.
A na koniec powiem tez tak: Ja się siądzie na gdoca i machnie 30 stron w solówce z GM w ten tydzień i trzeba wrzucać, bo gdoc odmawia posłuszeństwa, to człowiek nie będzie przecież wrzucał 30 postów na A4.
W ogóle to jakas róznica czy ta ki tekst wklei się w 30 postach czy w 2?
Masa/blok tekstu może przerażać, ale od tego jest wiele narzędzi jak choćby indent, by lepiej się czytało z marginesem. Odstępy oddzielające bloki. Nagłówki lokacji, złamanie tekstu obrazkiem czy muzyką.
Myślę, że problem nie jest tak naprawdę w tym czy posty są megadługie czy krótkie.
Od tego jak są napisane, z jakim celem rozgrywki, z obróbką tekstu.