| Piję herbatę na jeden duży łyk. Może to i niegrzecznie, ale musze znaleźć w końcu Kociaka. Ona mi łeb urwie! Kiedy ruszam za Złotym, dopiero teraz dociera do mnie, że on ani razu się nie odezwał. Co nie zmienia faktu, że jest naprawdę śliiiczny... Uspokój się! Dobrze, że się nie ślinię. Westchnęłam głęboko przewracając oczami. I nagle słyszę głos Kociaka gdzieś tuż, tuż. Miękko mi, coś jest nie tak... Bardzo nie tak... Już otworzyłam usta, żeby nakreślić jej, co udało mi się ustalić, kiedy wpada Oczytana Madzia. To przynajmniej tej nie muszę szukać. I znów nie zdążyłam się odezwać. Spadłam na coś twardego i śliskiego w całkowitą ciemność. Podnoszę się, żeby określić która "pitch black" to podłoga. Wyszło miernie, ale udaje mi się utrzymać równowagę. Pociągam nosem. Smród jak... APSIK! Grzebię w torbie, zakładam sweter i wyciągam chusteczki. Jak na działanie po omacku to całkiem nieźle mi idzie. Mama wrażenie, że ubrałam się tył na przód, ale to obecnie mój najmniejszy problem. Wydmuchałam nos.
- Jasny gwint! Jakby mi ktoś wcześniej powiedział, że ścieżki temporalne mogą się załamywać, to może bym się nie zdecydowała. - Nie raczej pytanie powinno brzmieć, "Jakbym wcześniej zapytała..." Ech... Moja matka zawsze mówiła, że jestem w gorącej wodzie kąpana. No cóż.
- Oczytana Madziu, żyjesz? - zapytałam wystawiając na oślep dłonie szukając jakieś części ciała mojej towarzyszki. Zresztą, ciekawe co ona tu robi? Ja to zrozumiałe, na pewno dotknęłam czegoś i... Aj, jest źle...
__________________
"Women and cats will do as they please, and men and dogs should relax and get used to the idea."
Robert A. Heinlein |