Po krótko trwającym przerzucaniu czaszek udało się ujawnić kamienną płytę zakrywającą wejście.Gdy ją odwalono wspólnymi siłami ukazał się korytarz wykuty w litej skale, którą obsypano ziemią tworząc kurhan. Z lasu otaczającego kurhan ciągle dobiegały przybliżające się wycia. Z braku lepszych pomysłów Niklaus zapalił latarnię i wszedł do grobowca. Wszak jak już zadano sobie tyle trudu głupio byłoby zawrócić.
Wewnątrz czuło się krwiożerczą obecność jakiejś potężnej siły. Rubus miał wrażenie jakby to coś próbowało zdusić jego magiczne zmysły. Nie zatracił zdolności widzenia magii, ale widział gorzej i słabiej odczuwał przepływające wiatry eteru.
Korytarz prowadzący do wejścia kończył się rozwidleniem. Na prawo i lewo odchodziły boczne korytarze.
Po namyśle zdecydowano się iść w ten lewy. Niklaus obserwujący uważnie otoczenie a makabrycznych freskach przedstawiających sceny rzezi zauważył element odróżniający się od reszty. Była to wystając nieco ze ściany czaszka. Bez zastanowienia chwycił za nią i pociągnął. Coś zgrzytnęło i kamienna ściana wsunęła się w podłogę odsłaniając przejście.
Korytarz wiódł dalej pod dziwnym kątem do kolejnego rozwidlenia. Przed sobą rozszerzał się w większą trójkątną komnatę na środku której wyciosana z kamienia znajdowała się fontanna krwi. Rzygacze były uczynione na kształt czaszek ustawionych na cokole z których lała się krew do basenu wokół. Chcąc się przyjrzeć ciekawski niziołek uczynił jeszcze jeden krok i wtedy na końcach korytarza na prawo i lewo z kałuż krwi powstały dziwne istoty w przybliżeniu humanoidalnego kształtu. Mając przed sobą żywe ofiary w postaci Niklausa i reszty drużyny rzuciły się by położyć kres ich życiu.
