| "Chyba małemu krwiopijcy nic sie nie stało..." - zabrzmiał głos Koniecpolskiego, a słowa zabrzmiały w jej uszach echem.
Krwiopijcy.
Ktoś mógł usłyszeć. Rozejrzała się uważnie, ale nie zauważyła zbyt dynamicznych, podejrzanych ruchów.
Krwiopijcy....
Słowo echem powróciło w jej myślach.
Wzdrygnęła się.
Nie przywykła do tego określenia, tak jak nie przywykła do nazywania niektórych rzeczy po imieniu. Ludzie są nikim. Bezwolne istoty, którym trudno cokolwiek osiągnąć bez wpływu istot wyższych. Wampiry - wyzwolone niemalże całkowicie z potrzeb ciała, żyją cicho i w spokoju toczą swoje gry. Tak jak chcą. Tym kim chcą.
-Przepraszam, mówiłeś coś... Zamyśliłam się... - zakłopotała się, zdając sobie sprawę ze zignorowania rozmówcy -Wracajmy do środka. - dłonią dotknęła ramienia rycerza i weszła z powrotem do izby. |