Berthold słuchał w milczeniu, z marsowym obliczem, słów przemytnika. Miał wrażenie, że udzielił im on już wszystkich istotnych informacji, nie było potrzeby przedłużać tego żałosnego i irytującego cyrku.

Liczył, że odezwie się któryś z jego bardziej wygadanych towarzyszy, zwłaszcza Maximilian, ale najwyraźniej coś im dzisiaj nie wychodziło rozumienie się bez słów...Podszedł do Knuta, położył rękę na jego czele, szepcząc mistyczne, groźnie brzmiące słowa i zielona poświata pojawiła się na głowie szmuglera.

Poblask

Nie jesteś już wart naszego czasu. Współpracowałeś, więc pozwolimy ci zachować twoje nędzne życie, ale masz jeszcze dzisiaj opuścić Delberz i nigdy już tu nie wracać. Jeszcze tylko narysuj nam gdzie jest ten magazyn. Zaklęcie, które rzuciłem sprawi, że będę wiedzieć jeżeli kiedykolwiek tu się jeszcze pojawisz - taki szczur jak ty na pewno znajdzie sobie inny rynsztok do żerowania.... rozumiemy się, tak? -Powiedział wstając i przeszywając Knuta swoim najgroźniejszym, wzmocnionym magiczną aurą spojrzeniem.