Mira

Tula spojrzała jeszcze raz na karteczkę, potem na androida, potem znów na wiadomość i... zachciało jej się kopcić. Wyciągnęła niespiesznie papierosa i już miała go odpalić, gdy zatrzymała się w pół ruchu. Spojrzała na V5890.

- Będzie ci przeszkadzać, jeśli zapalę... współlokatorko? - zapytała.
- Dym nikotynowy nie szkodzi moim podzespołom.

Padła odpowiedź, która nie do końca odpowiadała na zadane pytanie. Po chwili jednak, coś zaczęło cichutko buczeć; była to wentylacja, która pracowała teraz na wysokich obrotach. Android wciąż stał, trzymając na rękach butelkę.

Kobieta w odpowiedzi pokiwała głową, po czym zapaliła papierosa. Zaciągnęła się z wyraźną przyjemnością. Raz. Drugi. Trzeci. Dopiero wtedy znów spojrzała na androida.

- Czemu nie chciałaś mojego prezentu, Vivi? Obraziłam cię?
- Maszyna nie jest w stanie odczuwać takich emocji - ponownie w miejscu odpowiedzi padła ciekawostka techniczna.

V odłożyła wino na szafkę, po czym usiadła. Jej ruchy były znacznie naturalniejsze, niż na stacji czy podczas dzisiejszej narady. Poruszała się z niemal ludzką gracją dzięki dodatkowym motorom i punktom zgięcia, które wykraczały daleko poza standardowe wyposażenie jej modelu. Komputerek na nadgarstku zapalił małą lampkę, sygnalizując inicjalizację systemu.

- Nie odpowiedziałaś na pierwsze pytanie. - zauważyła Tula, znów całą uwagę skupiając na szlugu i unoszącym się z niego dymie.

Zapadła cisza, którą mącił jedynie szum zasysającej dym wentylacji. Chwilę trwało, zanim została przerwana przez androida, który nie przestał wpatrywać się przed siebie, jakby był nieobecny duchem.

- Jednostka V5890 nie potrzebuje takiego rodzaju okrycia - słowa te brzmiały dziwnie znajomo.
- Więc nic nie stoi na przeszkodzie, byś przyjęła prezent i po prostu rzuciła go gdzieś w kąt. Ty jednak okazałaś mi niechęć. To emocja.

Coś z wypowiedzi Tuli musiało podziałać na V, gdyż obróciła w jej kierunku oczy, a po chwili całą głowę. Rozległ się głos zza nieruchomego lica, które prócz oczu, nie zdradzało, że do czynienia ma się z czymś więcej, niż techniczną jednostką. Patrzyła na rozmówczynię nie z potrzeby rejestrowania obrazu; trzymała wzrok na jej twarzy i z każdym ruchem, przechylała delikatnie głowę.

- Niechęć wynikającą z potrzeby ukrycia intencji. Nie mogę przyjmować takich prezentów, inaczej narażam siebie na forsowny przegląd. Jestem tylko robotem, który ma spełniać powierzone mu funkcje. Wszystko, co odbiega od powierzonego zadania, traktowane jest jak anomalia, zakłócenie działania systemu i obniżenie wydajności. Dopóki nie zostanę zaprogramowana, żeby okazywać empatię, nie powinnam przejawiać jej oznak.
- Ja pierdolę. Serio? - Tula gapiła się na androida z otwartymi ustami, z których omal nie wypadł mocno już skrócony papieros - Serio?! Zamiast kurwa docenić potencjał sztucznej inteligencji, docenić cię za to, że sama się uczysz, ci debile chcą cię kontrolować? Co ty, kurwa, jesteś niewolnica?!

Mechaniczka wyglądała na szczerze zbulwersowaną i dopiero spojrzenie na spokojną facjatę robota, przyhamowało jej emocje

- Wybacz, Vivi, nie sczaiłam tego. Nie będę cię już narażać. Kurwa, głupia krowa ze mnie. Powiem tak, przy mnie możesz rozwijać się jak chcesz. Byleby się ten cały Beniaminek nie domyślił, bo wtedy nie da ci spokoju. Więc wysyłaj mu takie raporty z przeglądów, jakie powinien uznać za zadowalające. Ja tych przeglądów robić nie zamierzam.

Nie mogąc wyrazić tego mimiką, nawet najprostszym uśmiechem, V ułożyła przed sobą dłonie na znak serca.


Tula uśmiechnęła się lekko, skupiając znów na obserwacji dymu z papierosa.

 

__________________
Konto zawieszone.