Sigmarze, co też najgorszego mogło się tutaj stać? Wyglądało na to, że ta rozbestwiona tłuszcza nie wdarła się jeszcze na to piętro, co więc najgorszego mogło stać się ze zwłokami czarodzieja. Tego nie wiedział, a nawet nie chciał się dowiedzieć. Miał za to wielką potrzebę zabrać nogi za pas.

- Cieszę się, że cię widzę - rzucił w kierunku Ottona. Zignorował zupełnie łkającego iluzjonisty. Dupa, nie czarodziej. Zawsze myślał, że magicy nie odczuwali strachu. - Myślisz, że reszta uciekła przez to otwarte okno? Może zobaczmy, czy w pokoju nie ma jakiegoś sznura i wyjdźmy tędy. Im szybciej znajdziemy się daleko stąd, tym lepiej.

Zaczął rozglądać się w poszukiwaniu wspomnianej liny. W ostateczności firanki, jeśli są i jest ich kilka można je związać ze sobą. Ale lepszy byłby sznur.

- Jest tam kto? - zawołał przez okno, licząc, że jeśli jego kompani są na zewnątrz, to zostanie przez nich usłyszany.