| Nierządnica nawet nie musiała pobudzać jego pamięci, bo Shavalyoth nie miał pojęcia, co ogółem działo się w więzieniu. Praktycznie nie wychodził z celi, a przymusową resocjalizację na świetlicy spędzał na nieustannych próbach teleportacji się do zakonu. I mamrotaniu modlitw.
Pokręcił więc głową, patrząc na kobietę z niejakim współczuciem.
- Przykro mi, ale nie zwracałem uwagi na życie więzienne. Poświęciłem czas odsiadki na modlitwę, i jak widać, wszystko się opłaciło. – I posłał jej uśmiech. A niech ma. Na poprawę humoru, bo Najjaśniejszy obdarzył go uśmiechem zaiste promienistym. Sam też od razu poczuł się lepiej – miesiące pełne rozpaczy źle na niego wpływały.
Postanowił nawet zignorować pierdolenie krasnoluda, taki miał dobry humor. W środku go aż rzucało, ale dobrze zdawał sobie sprawę, że pozbawiony magii co najwyżej może dać mu w pysk i schować się za strażnikami. A potem rzuci na niego tak pieruńsko obrzydliwą klątwę, że będzie go na kolanach błagał, żeby ją zdjął.
Sukinsyn jebany sprawił jednak, że całą jego uśmiechniętą fasadę chuj strzelił. Tyle miesięcy pozbawionych okładania niewiernych kosturem po mordzie całkowicie zepsuło mu równowagę ducha.
- Głośnym szczekaniem nadrabiasz rozmiar, co? Ale moją mamusię to ty szanuj! – Warknął, zamachnął się i rąbnął go w tą prostacką gębę kajdanami. Aż go gibnęło na bok, ale odzyskał równowagę. – A dla twojej informacji, nauki mojego Pana głoszą, żeby w pełni korzystać z życia, bo po śmierci czeka nas tylko męka i wieczne potępienie. Uważaj, żebyś nie znalazł się tam przed swoim czasem.
Zaraz też dostał w łeb od któregoś ze strażników i został oddelegowany do kąta.
Panie mój, jeśli to jakiś test, to mam nadzieję, że już go nie oblałem.
__________________ write 'nothing is set in stone' on my grave as both a witty joke and a subtle warning that i will be back
Ostatnio edytowane przez Unheimlich : 30-12-2016 o 20:47.
|