To, co widział Michał z werandy to jawne zagrożenie dla bezpieczeństwa Dominika i Pauliny. Powszechnie przecież wiadomo, że już 200 lat temu, podczas Inwazji Chaosu, ludzie i krasnoludowie musieli zmagać się nie tylko z armią Choasu, ale także z rozbijającą społeczność Norski od środka siatką ukrytych mutantów – szpiegów, na pierwszy rzut oka nie wyróżniających się niczym szczególnym. Teraz ważna była każda sekunda.

Nie zwracając uwagi na nic poleciał za Moniką w kierunku wypożyczalni z kawałkiem aromatycznego ciasta. Nie stracił rezonu i wciąż intensywnie kombinował w myślach na jaką odległość może bezpiecznie zbliżyć się do budowli. Nawet mając ze sobą woniejący malinami placek przy tym ogromie mutantów ryzyko było spore. Ostatecznie zdecydował się zostać przy płocie, ściskając w dłoni ukrytej w kieszeni szczęśliwą kostkę do gry.

Szybko złapał za niską i młodą gałąź rosnącego przy brzegu, tak płotu jak jeziora, buka, naciągnął ją i puścił. Ta miała trącić stojący opodal kajak, który spadając zagrodzi zdeterminowanym płazom dalszy marsz po pomoście w kierunku starej, drewnianej budy.