| Przyjrzeliście się lepiej zielonkawej twarzy dziewczyny. Nie miała nawet dwudziestu lat, najwyżej szesnaście. Przez kilka chwil drgała na podłodze. Na jej twarzy malowało się przerażenie, oczy, mimo tego, że białe, wyrażały strach i ból. Przeraziliście się, gdy zobaczyliście przedmiot obok niej. Był to nadgryziony kawałek mięsa, taki sam, jak wasz. Teraz cały był spieniony. Mieliście szczęście, że tak szybko przyszliście do miasta. Inaczej to wy leżelibyście teraz na miejscu służki.
Dziewczyna przestała drgać. Oczy spowrotem nabrały brązowego koloru. Przetoczyła się na bok, i wypluła wielką ilość piany na podłogę. Po chwili zwymiotowała na wpół strawionym mięsem. Kilka razy zakaszlała, i wstała. Cyrulik niepewnie chwycił ją po ramię, i poprowadził do jej domu naprzeciwko karczmy.
Cały tłum spojrzał na was oskarżycielsko. Staliście teraz na środku pomieszczenia, otoczeni mieszkańcami. Po chwili ktoś krzyknął.
Tam! Za palisadą! Ktoś ucieka! To pewnie winowajca! Chodźcie szybko, ma konia!
Tłum rzucił się do bram, zostawiając wioskę praktycznie pustą. |