Vilir

-Kurwa mać... - wycedził pod nosem Otto. Wiedział że po drodze do pokoju panny młodej jest pokój kusznika, ale liczył że drzwi będą zamknięte, tak jak to było ostatnio. Tym razem nie było zaś drzwi w ogóle. Do tego ten pojeb kusznik strzelał do przechodzących przed wejściem do pomieszczenia. Do Ottona dołączyli co prawa Edgar i Fridrich, ale nawet kusza Edgara nie dawała gwarancji bezpieczeństwa. W zasadzie biorąc pod uwagę jej przydatność w tej wyprawie, to mogła ona raczej wzbudzić u byłego sługi niepokój, niźli poczucie bezpieczeństwa.

- Serdeczny przyjacielu z kuszą - powiedział do mężczyzny kryjącego się w ciemności Otto - Wolelibyśmy by alchemik pozostał jednak przy życiu, albowiem jest on nam potrzebny do opuszczenia rezydencji - mówiąc to były sługa spojrzał na niedawno przybyłych towarzyszy i dał im do zrozumienia, iż gdy skończy odliczanie to wszyscy ruszą biegiem do pokoju panny młodej. Wystawił również w ich stronę dłoń, na której składał kolejno palce. Gdy pozostał już tylko jeden, Otto rzucił jeszcze do kusznika
- Bylibyśmy więc wdzięczni gdybyś go oszczędził, zważywszy że wszyscy prawdopodobnie na tym skorzystamy - po czym wypchnął iluzjonistę przed drzwi i złożył ostatni palec. Miał nadzieję że kusznik nie odda strzału, ale watro było się zabezpieczyć. Wszakże pierwszym celem jaki zobaczy będzie Balzac, a biorąc pod uwagę wiedzę, że iluzjonista jest blisko pewnie błyskawicznie wypuści bełt. Otto planował by zarówno on, jak i jego towarzysze przebiegli w czasie między strzałem, a sięganiem przez kusznika po kolejną kuszę. Nie był to może plan idealny, ale lepszego był sługa nie wymyślił, a czas nie pozwalał na zbyt długie planowanie. W trakcie biegu Otto chciał także chwycić iluzjonistę, niezależnie od tego czy będzie żywy czy martwy, i przemieścić się z nim na drogą stronę korytarza.