Tym razem czarodziejka postanowiła się na coś przydać. Nie tylko działać na swoją korzyść, ale całej grupy. Po ostatnich wydarzeniach niewielu parało do niej sympatią i być może właśnie to chciała rekompensować. Szła na przedzie grupy, pomagając wyznaczyć kierunek oraz starając się przewidzieć pogodę, przynajmniej z niewielkim wyprzedzeniem, żeby ewentualne opady ich nie zaskoczyły. Gwizdała przy tym melodię, która idealnie nadawała się do marszu, aż nogi same chciały stawiać kolejne kroki. W zasadzie nie robiła wiele więcej, niż gdy sama przemierzała szlaki starego świata, jakby odcinała się od rzeczywistości.

Ostatnie dni należały do ciężkich i odskocznia w postaci wędrówki była jak balsam na oparzone ciało. Kierowali się na wschód - po części za namową Pech - i podskórnie czuła, że jest odpowiedzialna za tę decyzję. Cokolwiek czekało na nich na wschodzie, będzie leżało na jej sumieniu być może bardziej, niż kogokolwiek innego.

Duch przygody musiał tego dnia wyjątkowo energicznie tańczyć w dziewczynie, gdyż jako pierwsza zgłosiła się do wyruszenia na spotkanie zbliżającej się osoby. Dokładniej: zaczęła iść w jej kierunku, ciągnąc wpierw Glorię za rękaw.