| Potrawka z psa
- Wciąż uważam, że ufanie mistycznemu głosowi z sadzawki pod posągiem goblińskiego boga jest złym pomysłem. I jeżeli wszystko się zawali to uroczyście ślubuje, że nim zdechnę to wepchnę pomysłodawcy miecz w dupę tak głęboko aż mu wyjdzie przez głowę.
W tym jakże optymistycznym nastroju rozpoczął wędrówkę na wschód, gdzie w gdzieś w końcu musi być jakaś cywilizacja.
Jeszcze tylko ze smutkiem spojrzał na ich jaskinię, przejściowy dom. Biedni ludzie nawet nie wiedzieli jakie wspaniałe przygody na nich czekają. Deszcz, wiatr, zimno, brak osłony, brak ognia by nie być zauważonym. Wszystkie luksusy dzikiej natury. Erwin mógł się tylko zastanawiać ilu z nich zostanie przez tą naturę pochłoniętych. Sam sobie nie mógł wiele zarzucić, przygotowali się jak tylko mogli. Fiasko wczorajszego polowania tylko to udowodniło, było ich za dużo i mieli za mało myśliwych, musieli się przenieść nad morze a z każdym dniem jedzenia było coraz mniej.
- Najpierw zwierzęta, potem starcy, po nich dzieci a na koniec każdy inny. - Pod nosem przywołał słowa jednego z weteranów co spędził lata w oblężonym zamku. - Powinniśmy gobliny i hobgobliny przerobić na pasztet. - Przyznał zjadając „upolowanego” psa i patrząc to na portal to na dym zza horyzontu, następnego dnia będzie trzeba zobaczyć czy się do nich dym przybadkiem nie zbliża.
Erwin nie rozpoznał postaci, chyba nikt tego nie zrobił.
- Sam, odważny albo głupi albo ma coś w zanadrzu. - Przygotował kuszę. - Warto nie dać się zaskoczyć i nie pozwolić magowi iść w pierwszej linii.- Dodał starając się wyprzedzić Pech obecnie wykazującej bardziej brak rozsądku niż pech czy szczęście. |