Co by było gdyby ta jedna beczka się nie rozwaliła? Nie daj boże Ruppert jeszcze nie zmieściłby się na łódkę. A pomysł wydawał mu się zacny. Po co przebierać nogami kiedy mogą ponieść Cię falę. Rupperta chyba poniosła wyobraźnia. Jak się okazało łódka sama nie płynęła. Aby nadać jej ruch, należało wiosłować. Wyjaśnił mu tu Adrian, który płynął razem z nim na łodzi. Łotrzyk nawet był pełen entuzjazmu. Zawsze lubił nowe rzeczy. Pływanie łodzią to coś nowego... Ale Adrian i jego kompan, którego imienia Ruppert nie pamiętał nie mieli ochoty patrzeć na amatora. Amator nie narzekał.

- Hej mała, jak się czujesz? - Zagadnął dziewczynkę Łotrzyk. To dziwne ale zawsze miał podejście dzieciaków. Szybko namówił dziewczynkę by zagrała z nim w łapki a potem w walkę na kciuki. Mała przynajmniej nie marudziła że jej się nudzi albo że źle się czuję. Swoją drogą Ruppertowi jakoś też czas szybciej zleciał. A w głowie ciągle kołatała się myśl, że lada chwila może ich połknąć jakiś morski potwór albo inne straszydło.

Całe szczęście podróż udała się bez zbędnych przeszkód. Prawie bez żadnych. Ich oczom ukazał się jakiś budynek. Chłopak aż podskoczył z uciechy kiedy to zobaczył. Przyjazna cywilizacja? To było bardzo optymistyczne podejście. Ale był okropnie ciekawy co tam na ich czeka. Niestety Reszta grupy postanowiła sprawdzić to dopiero jutro... Jak to?! Łotrzyk nie zamierzał czekać. Zrzucił z siebie plecak.

- To ja pójdę zobaczyć co nas tam czeka a wy tu sobie poczekajcie. - powiedział i ruszył żwawym krokiem, przeżuwając kawałek mięsa z niedźwiedzia.