Kozak nie przepadał, za chodzeniem po błocku. Ale nie jest to powód do marudzenia gdy taka gotówka jest proponowana. Posiadłość tego chłopa zadziwiła Dimitriego, ponad pół życia spędził już w imperium. Bywał najmowany przez szlachtę, barona, co bogatszych mieszczan, czasem jakiś cech rzemieślniczy potrzebował jego usług. Ale chłopi zwykle nie dorabiali się takiego majątku. Prędzej spodziewał się zastać jakiegoś szlachcica, u którego Otto tresował i szykował do walki by psy. Im dłużej spoglądał na majątek tego Krufta, tym bardziej sobie uświadamiał, że za złoto, które zarobił przez ostatnie lata, podobny dworek sprawił by sobie gdzieś pod lasem w rodzinnych stronach. Całość otoczył by ostrokołem i bawiłby tam pijąc miody i gorzałki do późnej starości. Ale z drugiej strony mało który z kozaków bawił w tylu oberżach i burdelach tego kraju co on.

Gdy weszli do miejsca, w którym znajdował się pusty boks, po raz drugi tego dnia był zaskoczony. Tym razem postanowił nie ukrywać swoich wątpliwości. Szczególnie gdy gospodarz wrócił z psem tropiącym
- Panie Otto, wypytaliście wpierw domowników? Czy może nam tą kwestie zostawiacie? I czy mogę ich przepytać po kozacku, co by bardziej rozmowni byli?
Kozak poczuł ukucie, zapewne puszek wyczuł psy i się trochę wystraszył. Gdyby chciał się wygramolić Dimitri miał zamiar go przytrzymać.
- na podwórzu macie pełno psów, mówicie że na bojowe je szkolicie. Niech będzie, że Waszemu ulubieńcowi coś podrzucili i go uśpili. Ale w nocy reszta waszej sfory, powinna ujadać straszliwie. Chyba, że to jakiś swojak był, co psy się do niego przyzwyczaiły. Chyba, że je szkolicie tak jak tą waszą morderczą bestie co do obcych się łasi zamiast do gardła rzucać.