— Pomału, pomału, nie ma się co ekscytować.— Emmerich uśmiechnął się, rozciągając złowrogo usta, gdy Rudger wydawał polecenia - Wpierw złóżmy im propozycję.

~Co to ma być?! - dziwił się łowca nagród - najpierw kradną psa i zamiast zostawić liścik z żądaniem okupu zastawiają zasadzkę by powiedzieć to samo co mogli napisać? To jakiś podstęp grubymi nićmi szyty?

Rycerz powiedział swoje. Łowca nagród podrapał się i krzyknął do zbójów:
— Możecie wybrać, zrobicie podług swojej woli. Nagroda za tego psa jest. Niemała. A żyć trzeba - pokiwał głową
— Niemała nagroda — powtórzył — jest za psa. Za wasze zwłoki nic nie dostaniemy. Mnie zatem, szczerze powiedziawszy, wszystko jedno. Nic nie mam do was osobiście. Jeszcze wczoraj myślałem, że zakatrupimy was ot tak, gwoli rozrywki i uciechy, ale sami przyszliście, zaoszczędzając nam fatygi, za serce żeście mnie tym ujęli. Pozwolę wam tedy wybierać. Pies wraca z nami, tak czy inaczej. A wy, to już jak wolicie: oddajecie go po dobroci czy po złości?

- Ten fircyk w zbroi to sukinsyn, jakich mało. Gadają - dodał dość niefrasobliwie - że gdyby wszystkich, których zaciukał, na jednym żalniku chcieć pochować, musiałby żalnik mieć z pół morgi. I do tego szlachetnie urodzony - ukochany syn barona. Włos mu z głosy spadnie to sami wiecie. I spod ziemi was wykopie. - zakończył.