Niklaus biegł radośnie za psem, to znaczy starał się mu dotrzymać kroku ale szybko złapał zadyszkę. Widocznie zjadł za słabe śniadanie dzisiaj z rana. Mama zawsze mu powtarzała że jak nie będzie jadł to nie będzie miał siły na bieganie. Rzeczywiście dzisiaj mało zjadł bo zajął się sprawą tego Krutsa czy jak mu tam. Ha! Po tylu latach odkrył że mama miała rację! Jak już wróci kiedyś do Krainy Zgromadzeń to jej o tym opowie. Ponadto Kołodziej przyrzekł sobie, że od dziś będzie jadał podwójne śniadania by sytuacja się nie powtórzyła.

Pułapka! Niklaus w ogóle się tego nie spodziewał. Obejrzał się na towarzyszy ale Ci byli czujni i widział, że mają jakiś plan gotowy.
- 300 złota? - zapytał zakapturzonych niziołek - to nie drogo jak takiego psiaka a i Kurmt bogaty to pewnie zapłaci! Wiedziałem, że szybko nam pójdzie! - Niklaus klepnął najbliższego Dmitrija w nogę (bo wyżej nie sięgnął) z radości.
- Poczekajcie tutaj my przybandzimy szybko i zaraz przybandzimy z powrotem z pieniędzmi. A może sami mamy tyle Franzów? - zastanowił się na głos i zaczął sprawdzać swoje kieszenie - moglibyśmy założyć za tego Krofta.

Po chwili wymiany zdań z porywaczami niziołek zdał sobie sprawę, że przyjaciele mają chyba inne plany co do rozegrania tego spotkania. Trochę mu się to nie podobało w końcu to on był przywódcą drużyny!
Założył ręce i podszedł bliżej Zabójcy.