Czując kapiącą na twarz wodę, Perła oprzytomniała nieco, tylko by rozklejając z wysiłkiem oczy ujrzeć nad sobą wesoło trajkoczącą łysą bańkę pamiętnego gołodupca. Że też ze wszystkich osób na statku akurat ten musiał się nią zająć...

- Chyba twoje. - mruknęła z wysiłkiem, podając człowiekowi szmatkę, którą dostał od niego przed kaźnią. Nie wsadziła jej sobie co prawda do ust - na to była za dumna - ale gdyby nie zwinięty materiał, na pewno przebiłaby sobie paznokciami skórę dłoni, tak mocno zaciskała palce pod batem.

Czuła się jak nieżywa; plecy paliły ją żywym ognień, jakby ktoś przypiekła ją niby szprotkę nad ogniskiem, a stężałe od adrenaliny mięśnie rwały jak po dniówce w kamieniołomie.

- Sam jesteś tryton... trytony żrą muł. Jestem merem, nieuku. A tamto drugie niebieskie to wodnica, a nie żadna ruchałka. - fuknęła bez przekonania, łapczywie chwytając chochlę i błyskawicznie wychłeptując wodę. Chłodny płyn przyniósł odrobinę ulgi jej wyschniętemu gardłu, choć Perła chwilowo wciąż nachodziły wątpliwości, czy uda jej się dożyć następnego dnia. Dlatego też nadstawiła uszu, kiedy jakiś nowy głos plątał się w zeznaniach na dostępnej na statku pomocy medycznej. Kapłanka... kłopoty... to brzmiało ciekawie i prosiło się o sprawdzenie. Ale może po tym, jak chwilę odpocznie.

- Chyba jednak jesteśmy skazani na siebie, póki co... - mruknęła kwaśno, zezując na pozostałą dwójkę.