Sand pokiwał głową na słowa bosostopej.
-Dziękuję.- Powiedział cicho. A więc na statku były też osoby o sercu z mniej odpornych materiałów niż granit. Doskonale, tych załogantów najłatwiej będzie wykorzystać do własnych celów. Dał znak najwyraźniej niemej wodniczce by złapała syrenę, a on sam przerzucił rękę znacznie lżejszego gnoma przez ramiona i podążył za dziewczyną. -Czego chciał od ciebie ten nicpoń, rusałko?- Czarodziej nie spodziewał się zbyt szczegółowej odpowiedzi na to pytanie, biorąc pod uwagę ograniczone możliwości komunikacyjne ryboludzia. Później sprawdzi, czy dzioucha reaguje na jakieś inne znane mu języki, albo czy umie pisać.

Gdy znaleźli się pod pokładem, przy hamakach, i porzucili swój bagaż, czarodziej zawiesił wzrok na gnomie.
-Conchobhair, hm? Co takiego zrobił ten strojniś żeby obrazić kapitana, włożył spodnie z zeszłego sezonu?- Ale zaraz skupił się znowu na bosostopej. -Jak ci na imię, korsarko? Słuchaj, nie jesteśmy medykami, a właśnie tego potrzebuje teraz ta dwójka. Kto zajmuje się rannymi na pokładzie? Zabierzesz mnie do niego, albo wytłumaczysz gdzie go znaleźć? Jeśli ta pół-ryba nie zrobi jutro obiadu, może się okazać że bardzo krótko miałaś okazję nas znać.- Z poirytowanym stęknięciem przywoływacz nabrał z beczki drewnianą chochlą kilka łyków wody i pochylił się nad syreną. -Mam nadzieje, że trytoni piją słodką wodę, jak myślisz, rusałko?- Uśmiechnął się pod nosem. Konwersacje z dziewczyną-rybą miały satysfakcjonujący charakter gadania do samego siebie.

-Merem, powiadasz? Nie wiedziałem, że trytoni uznają instytucję burmistrza.- Odparł Sand. -Niedługo wrócę, rusałko. Uważaj na siebie. Jeśli nasz kuchcik znowu zacznie jęczeć, zdziel ją chochlą żeby sobie odpoczęła.- Po tym słowach skierowanych do dziewczyny-ryby czarodziej wrócił z powrotem na pokład. Podczas obiadu zauważył na jeden czy dwa przedmioty które będą dla niego przydatne do zogniskowania mocy magicznej i rzucenia swoich najpotężniejszych czarów. Mag potrafił odpowiednimi inkantacjami zwrócić uwagę stworzenia spoza Planu Materialnego i zwabić je do siebie, a następnie zdominować je siłą woli by musiało wykonywać jego polecenia. Przynieść, zanieść, pozamiatać, zabijać i umierać wedle jego kaprysu... W jakimś sensie, przywoływacz miał z kapitanem Goryczy więcej wspólnego niż można było się spodziewać.

Gdy czarodziej skończył 'zakupy', rozejrzał się po pokładzie za goblinoidem który trafił na okręt razem z pozostałymi. Widząc go w towarzystwie piratów, przywoływacz wzdrygnął się lekko, ale nie mimo wszystko podszedł do zielonoskórego by zamienić z nim parę słów.

-Widzę, że ładnie się już zadomowiłeś. To dobrze. Jestem Sand, poznaliśmy się rano- Cheliańczyk uśmiechnął się krzywo - jakby hobgoblin miał nie pamiętać tego emocjonującego wydarzenia! -Ja i te dwa morskie stworzenia rozgościliśmy się na dolnym pokładzie. Możesz do nas dołączyć, jeśli zechcesz. Nie miej im za złe, że podkładały ci dzisiaj świnie - to prymitywne stworzenia, wiedzione niejasnymi motywacjami i pobudkami. Obecnie współpracują. Ciao!- Czarodziej zasalutował hobgoblinowi dwoma palcami przyłożonymi do czoła w parodii okrętowej dyscypliny i czmychnął pod pokład.

Perła aż się wzdrygnęła na niespodziewany dotyk. Nawet lekki nacisk na obolałe ciało budził w niej niekontrolowaną falę drgawek i bólu. Otrzeźwienie wywołane przez chłodną wodę zaczęło powoli zanikać, mermence czarne plamy zatańczyły przed oczami.

- Posłuchaj uważnie. Dziś dostałyśmy baty... - szepnęła z wysiłkiem do niebieksosórej - ...bo jesteśmy nie takie jak reszta. Tak... tak zawsze teraz będzie. Nie ufaj nikomu i trzymaj się... mnie. - rozkaszlała się sucho. Od upływu krwi i zmęczenia zrobiło jej się strasznie zimno; pragnęła zatopić się w nadchodzącym nieubłaganie otępieniu i spać tak długo, aż wszystko przestanie ją boleć, ale zdobyła się jeszcze na to, żeby mocno złapać palcami rękę pochylającej się nad nią dziewczyny i spojrzeć jej w mocno w oczy. - Musisz mi pomóc, obiecaj... bo trzeba ich wszystkich złych za... za... - jęknęła jeszcze nieskładnie, a jej uchwyt osłabł; głowa Perły odchyliła się bezwładnie do tyłu, ogon trzepnął parę razy jak u wyrzuconej na brzeg ryby i syrena omdlała doszczętnie.