Kobieta dopiero teraz obróciła się w stronę rozmówczyni. Po jej zmęczonych oczach widać było, że w ostatnich dniach nie spała ani zbyt wiele, ani zbyt dobrze. Prawa powieka drgała lekko, a źrenice były rozszerzone. Sporo ujmowało to, z jej dumnie wyprostowanej postawy.

- Osobiście nie chciałabym być odpowiedzialna, za zabójstwo... Polityczne - mówiła powoli, rozważnie dobierając słowa. - Skoro konflikt można rozwiązać poprzez ujawnienie pewnych niechlubnych praktyk... - co mówiąc spojrzała niepewnie na towarzyszkę - w dodatku za zdwojone wynagrodzenie, dla którego zapewne obie tu jesteśmy, wolałabym właśnie ten sposób.

Kobieta zamilkła na moment i wbiła wzrok w trzymany w dłoniach kubek, z czarną jak smar kawą. Alkoholu nie piła od momentu pojmania jej brata. To wtedy prawie przestała spać. Absurdalna wręcz kwota, jakiej zażądali za jego wolność, nie była możliwa, do zebrania. Dobrze o tym wiedzieli. Mimo tego kobieta nie potrafiła spisać swojego brata i bratanicy na straty. Nie zamierzała dać za wygraną.

- Z tego co mi wiadomo biznes nie jest jeszcze przestępstwem. Światem od dawien kręcił pieniądz i nie sądzę, by to nam winno przypadać wymierzanie wątpliwej w tym przypadku sprawiedliwości - kontynuowała. - Jeśli jednak morderstwo będzie jedynym rozwiązaniem, nie zamierzam się wycofać - zapewniła chłodno.