Sandrus słysząc słowa Norina spojrzał w jego stronę z uznaniem jego szlachetnego gestu wobec jego osoby:

- Nie czuje przyjacielu abym na to zasłużył. Nic żem nie uczynił aby powstrzymać tego co było. Wziął oddech i kontynuował dalej.
- Przeprosić musim ale lepji nie ruszać teraz zbyt niebezpiecznie się poruszać teraz ale lepi przenieś się niecom dalej od tartaku bo ogiń może kogoś przypałętać.

Czekał na resztę kompanów i uczynił co zaradzili, ze smutkiem na twarzy patrząc na wrak statku.

~Niczego nie dam rady już zrobić dla tej dziewczynki nawet nie znam imienia jej matki, jedyne co mogę uczynić to dokonać zemsty na tym bydlaku. Pewnie to niczego nie zmieni ale tylko tyle mogę dla niej zrobić.~