| Arklem
Nie zdążyłeś sparować, czujesz jak coś ciepłego spływa Ci po lewej ręce. Wyprowadziłeś następny cios, który został sparowany. Następna rana tym razem na prawej nodze, ale to tylko draśnięcie. Kątem oka widzisz jak upiór dekapituje zjawę.
Katrina
Napinanie kuszy niemiłosiernie się dłuży, nekromanta zdążył dwa raz zranić Arklema. Widzisz jak upiór pozbawia zjawy głowy i kuśtyka do nekromanty. Niema kilku żeber, połowy prawej ręki i kuśtyka na lewą nogę. Wreszcie napięłaś kuszę. Wycelowałaś w wampira i oddałaś strzał.
Wszyscy
Nekromanta właśnie zamachiwał się do kolejnego ciosu gdy bełt przeszył mu pierś tuż przy sercu. Gdy postąpił chwiejnie dwa kroki, Arklem ciął go w głowę. Wampir upadł jak kłoda do tyłu. Ledwo dosłyszeliście jego słowa.
-Wiem gdzie jest księga i zabiorę tą wiedzę do grobu.- Wampir zaśmiał się i opluł krwią.
-Nie macie nic wartościowego dla mnie.
Wampir powoli umiera. Nad cmentarzem zapada cisza.
__________________
[...]póki pokrętna nowomowa
zakalcem w ustach nie wyrośnie,
dopóki prawdę nazywamy, nieustępliwie ćwicząc wargi,
w mowie Miłosza, w mowie Skargi - przetrwamy [...] |