Uważam, że PBF
nie pozwala na doskonalenie warsztatu pisarskiego.
Przeciwnie wręcz rutynuje pisanie do poziomu urzędniczego. Na jedno i to samo zawsze kopyto.
Subiektywnie oceniając własne wypociny stwierdzam niejednokroć, że to co wrzucałem te kilka lat temu jest lepsze niż to co zdarza mi się wrzucać ostatnio. Czy mi się nie chce doskonalić? Jasne, że mi się chce. Ale parafrazując słowa pewnej bardzo mądrej osoby:
Przeczytasz coś niewłaściwego o jeden raz za dużo i już za nic w świecie nie odróżnisz dobrego posta od przeciętnego.
ALE. I to bardzo duże "ale". PBF ma niekończący się potencjał do poszerzania horyzontów. Dotyczy to tylko tych długich i wymagających przygotowania merytorycznego postów. Gdy chcemy w nich zawrzeć jakąś specjalistyczną niedostępną nam normalnie wiedzę, którą googlamy po wikipediach, forach, blogach, czy choćby mapach. Muszę przyznać, że wielu dziwnych, ale i ciekawych rzeczy dowiedziałem się pisząc posty. Wtórnym zaś plusem takiego researchu jest często bierne przeniesienie klimatu z pozyskanej wiedzy do posta. Tym samym często im więcej poczytasz o dajmy na to historii kuchnii polskiej tym ciekawszy będzie akapit w którym Twój BG serwuje drużynie posiłek podczas nudnej jak to zwykle bywa narady o tym ca dalej będą robić, a określenia typu "wzruszający połeć słoniny" nabiorą prawdziwej magii silniejszej od 9-levelowej petryfikacji.
I żeby nie było, że przecież nikt nie pisze postów o słoninie, czy innych głupotach, to prawda jest taka, że diabeł tkwi w szczegółach. A najlepsze teksty z pewnością napisano w piekle
Jak już jednak rzekłem to dotyczy tylko tych długich postów. Jednolinijkowce to nic więcej jak zabawowa papka.
PS. Od każdej reguły są wyjątki