| Dziewczyna jakby w omamie położyła szkatułkę na ziemi i zaczęła podążać w kierunku czarnej czeluści. Otwór nie pomniejszał się, ani nie zwiększął, cały czas był taki sam. Bez pośpiechu, krok po kroku Kate dotarła do portalu, jeżeli można było tak nazwać owe zjawisko. Najpierw ręką, potem głowa, a następnie tułów zniknęły w otchłani. Dziewczyna straciła czucie, teraz w jej głowie rozbrzmiewał tylko cichutki, ale zarazem jakże głośny pisk. Zaciśnięte powieki nie chciały się otworzyć. Wszędzie było ciemno, a może jednak to nie wina odmawiającego posłuszeństwa ciała, może tu tak naprawdę jest. Nagle w oddali pokazał sie mały jasny punkcik. Nie można było dokładnie stwierdzić co to jest. |