Wioska - widmo

Pegate znów ucichło, zamieniając się w ponure, acz spokojne miejsce. Zwiadowcy wytłukli wszystkie goblinoidy, jakie zdołali znaleźć i nie ponieśli żadnych strat, przynajmniej do czasu, gdyż elf był w opłakanym stanie i żył jedynie dzięki interwencji krasnoluda, który nigdy przedtem nie opatrywał tak poważnych ran.

Ku zaskoczeniu Albina, wrzaski Szafrana okazały się być nad wymiar tego, co tak naprawdę się wydarzyło. Goblin leżał martwy, a barda zalewała jedynie krew przeciwnika i miał się nad wyraz dobrze.

Dwalin wraz z Rondem, niziołką i gwardzistą przeszukali domostwo w którym nie znaleźli żywej duszy. Na piętrze znajdowały się sypialnie oraz gabinety, strych zawalony był różnej maści gratami, a tajemniczy pokój bez okien okazał się być wędzarnią z której po otwarciu wydobył się apetyczny zapach; gdyby do tego miejsca dostały się gobliny, zapewne spałaszowałyby wszystko, nie zostawiając nawet skrawka mięsa.
Na strychu zalegało wiele dzieł sztuki, które Heve oceniła jako mało wartościowe, nie tylko z powodu panującego na wybrzeżu konfliktu. Główna sypialnia zaś, zapewne właścicieli, skrywała komodę w której jednak z szafek miała podwójne dno. Mocna konstrukcja byłaby ciężka do rozbicia, a niziołka, która próbowała się do niej dobrać, nie podołała zadaniu, odgrażając się, że jeszcze wróci jak coś zje.

Ciężko rannego elfa odłożono do jednego z pokoi, gdzie został porządnie opatrzony przez kapłana. Domostwo zawierało wystarczająco przedmiotów, by zrobić mniej prowizoryczne opatrunki; rzecz można było, iż domostwo zawierało wystarczająco zasobów, by przeżyć kolejne dni tak liczną grupą. Cała wioska musiała być pełna nietkniętego jedzenia, narzędzi i innych przedmiotów, których tak bardzo brakowało im w Basionie.