Stalowy

Pan Ryszard pokiwał z uznaniem głową. Zdjął z burty swojego motocykla swoją tarczę z herbem Polski (pamiętał że zszabrował to z jakiegoś domu kultury. W sensie że był to po prostu herb na blasze, ale dał jednemu rzemiechowi i ten zrobił z tego prawdziwą tarczę) i przypiął ją sobie do przedramienia. Oto w końcu zbliżała się bitka godna Ryszarda Destylatora...

- Świetny pomysł, Nowak! W sumie jeżeli czegoś będzie brakować w łodzi to sobie na Molochu zdobędziemy. - rzekł i zasalutował dwoma palcami jak przykazywał obyczaj do nowojorskiego dowódcy - Plutonowy Ryszard Kocięba z 17. Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej. Przejmujemy sprawę!

Co prawda Pan Ryszard nie przepadał za dawaniem komuś Wpierdolu tylko za to, że był innego wyznania, ale wiedział że z cholernymi neopoganami to ciężko dyskutować. Umieli tylko pierdolić o tym jak to im chrześcijaństwo ich różnorodną i wspaniałą kulturę stłumiło. Dlatego starzec szybko przejął szczekaczkę od nowojorskiego oficera.

- WY ABSTYIMPOTENTY! DAMY WAM SZANSĘ OBRONY WASZEGO HONORU! WYZYWAMY WAS NA BITWĘ! PRZYGOTUJCIE SIĘ NA SĄŻNISTY WPIERDOL! ZAŁATWIMY WAS NA AMEN TAK JAK WASZYCH BOGÓW ZAŁATWIŁ NASZ MIŁOSIERNY HIPIS!