| Sztylet, jaki pojawił się w dłoni elfki, ku niekłamanej uldze Thazara, nie służył tym razem do poderżnięcia gardła niechętnemu do szczerych wyznań rozmówcy.
Mag, gdy tylko pozbył się knebla, usiadł, po czym roztarł nagdarstki, przy okazji obdarzając Harfiarkę krótkim, acz mało pochlebnym spojrzeniem.
Darował sobie mądre słowa w stylu "A nie chciałaś mi wierzyć", zaś jako człowiek dobrze wychowany nie powiedział dziewczynie, co o niej myśli, tudzież gdzie może sobie wsadzić owe przeprosiny, które, tak na marginesie, nie opuściły jej ust. Czy zresztą mniejsza lub większa dawka szczerości cokolwiek by zmieniła w ich wzajemnych stosunkach? Zapewne nie.
- Faktycznie, należą się - powiedział, po czym skinął lekko głową na pożegnanie i ruszył w stronę drzwi. - Ale nie przejmuj się, obiorę przy innej okazji - dodał. |