I sierżantowi mowę odjęło. Nie spotkał się do tej pory z takim przejawem niesubordynacji. Zadał proste pytanie, a ten rekrut wymamrotał coś bezsensownego pod nosem, odwrócił się na pięcie i próbował sobie pójść. Na jego szczęście zanim sierżant odzyskał zdolność mówienia, w jego ślady poszła akolitka Sigmara. Był uczciwym sierżantem i nie zamierzał różnicować kar, nie mógł zatem wsadzić chłopaka do karceru, a akolitki nie, wolał także nie narażać się na gniew Świątyni, więc pohamował się. O tyle o ile. Choć ci co go znali wiedzieli, że latryny będą nadzwyczaj czyste przez najbliższy tydzień...

- Gdzie?! - ryknął zatrzymując odchodzących.
- Co wy mi tutaj przyprowadziliście? - zapytał Gustawa i Rolanda - Gdzie ich halabardy? Gdzie hełmy skórzane? To jakiś dowcip? Ogarnijcie ich, wrzućcie do szeregu z resztą i nauczcie, którą stroną piki się dźga, skoro już je przynieśli.

Resztę postanowił przywitać inaczej, widząc, ze nic się nie dowie:
- Widzę, że przynajmniej udało Wam się pozakładać skórznie. Dzięki nim oraz mundurom moglibyście zmylić nieuważnego obserwatora na tyle, by wziął was za wojsko. Kopnął was w dupę nielichy zaszczyt, na któren żaden z was nie zasłużył: od dziś należycie do najlepszej formacji Armii Imperium: BPP.
Ale nie bójcie się. Starszy sierżant Gruber ma na was baczenie i dopilnuje, żebyście nie narobili sobie wstydu w waszych przyszłych drużynach.
A teraz dwadzieścia kółek dookoła placu, na dobry początek. Później słuchać tych tu żołnierzy, dopóki nie wrócę - kręcąc głową z niedowierzaniem nad materiałem, który przyszło mu szkolić poszedł w stronę kwatermistrzostwa.