Niklausowi wszystko się podobało w wojsku. Widział gdzieś tam już krasnoluda, koniecznei chciał później z nim porozmawiać bo teraz poszedł machać pikom a on próbował strzeląć z łuku. W sumie to nie strzelać a nakładać cięciwę. Juz tyle razy łuk wyleciał mu z reki lub cieciwa nie chciała się nagiąć. W ogóle niziołek podjerzewał że dostał jakis zepsuty łuk niż inni... innym to łatwiej przychodziło.
Szedł już z tym rozwalonym - jego zdaniem - łukiem w stronę elfa. Prawidziwy Elf! Jejunio!! Niklaus nigdy jeszcze żadnego nie widział ale to słyszał powodowało że nie przychylnie na niego patrzył. Chłopi których spotkał na swej drodze twierdzili że dzieciaki porywa a potem zjada. Dlatego ma takie długie uszy......... W sumie Niklaus nie widział związku długich uszu z porywaniem dzieci ale co tam pewnie jakiś był.

Mimo tego wszytstkie poznanie czegoś nowego było silniejsze od strachu więc młody niziołek pomału zbliżał się w kierunku elfa. Wtedy sierżant spojrzał na niego i pewnie widząc jego wczesniejsze nieudolne próby założenia cięciwy zapytał czy nie chce przypadkiem procy:
Kołodziej się ucieszył, wielce się ucieszył.
- Alez oczywiscie drogi panie......eeeeeeeeee kapitanie?- dla niego każdy był kapitanem, zresztą nawet pamieta jak poznał jednego niziołczego kapitana tylko on chyba pływał po rzekach na starej łódce...
- Z procy strzelam jak nikt. Kiedyś nawet zabiłem wiewiórkę! - dumnie wyciągnął do przodu pierś.
- Jak pan powie kapitanie gdzie ukryliście moją procę to sam po nią raz dwa przybandzę!

"Przybandzić" było jednym z jego ulubionych słówek gdzieś tam podsłyszanym. Dla postronnych było jakimś bełkotem dla niego oznaczało prawie każdą czynnośc wymagającą jakiegoś ruchu, bądź wysiłku czyli po przez przynieść coś aż po zabić kogoś.