| Gnorsta nachodziła cała feeria uczuć, od przerażenia, po skrajną wściekłość, troska o towarzyszy, po chęć uratowania swojego własnego tyłka. Intensywnie myślał, jednak wychodziła mu tylko jedna konkluzja.
-Musimy się połączyć z dziewczynami, zostały nam dwa przedmioty, których nie wypróbowaliśmy na tym czymś znad jeziorka. Są trzy klucze by otworzyć drogę powrotną, bo zakładam że tym jest ten blokujący przejście mrok, lub drzwi, może jakiś portal do domu tego czarodzieja. Nie wiem nawet czy to wszystko ma jakiś sens, nie mamy przecież nawet ze sobą księgi, zgadza się? Więc propozycję mam taką, spróbuję podejść do demonicy i dać jej serce. Jeśli się nie uda, zostaje obręcz, co powinno zadziałać. Jeśli mi się uda, doskonale, może nawet zaklęcie uwolni naszych towarzyszy. Jeśli nie, to ostatnia rzecz powinna zadziałać tak czy siak. Potem przy następnej zostaną trzy osoby i dwa przedmioty, może będzie trzeba ciągnąć słomki czy źdźbła trawy, ale myślę że to sensowny pomysł. - Bednarz rozglądał się w trakcie swojej przemowy, czy raczej głośnego myślenia, której Mao był świadkiem, za śladami innymi, niż te, które sami zostawili. - Jeśli wszystkie trzy klucze zostaną aktywowane, portal powinien się otworzyć, może nawet uwolnić wszystkich spod zaklęcia. Nie znam się na magii, i chyba dlatego będę najlepszym wyborem na początek. - Zakończył w końcu Gnorst, mając zamiar powtórzyć to wszystko dziewczynom, kiedy ponownie się z nimi zejdą.
__________________
Wzory światła i ciemności pośród pajęczyny z kości... |