Loftus przysłuchiwał się wymianie zdań między niziołkiem, a akolitką. Nie śmiał protestować, a nawet na swój sposób przyznał kobiecie rację.
- Jak to mówi pospólstwo na prowincji, trza spalić ich wszystkich, znaczy się, prócz czarodziei ognia tych to potopić? Mały przyjacielu nasza szefowa ma trochę racji. Dla zakonów i kapłanów magistrowi i im podobni są jak wilki oswojone i zamienione w psy. Mają strzec gospodarstw przed dzikimi wilkami, jeśli to robią są karmione i tolerowane, ba czasem nawet kość czy inną zapłatę za swe usługi dostanie. Jednak jeśli w obejściu coś się źle zadzieje, to psa zawsze można kopnąć i winę na niego znaleźć. Ale czasem i też ten pies potrafi ugryźć rękę, która go karmi. Więc i czasem trzeba nas wystrzegać.

Gdy Maud rozmawiała z kwatermistrzem, uczeń czarodzieja kontynuował swój mały wykład dla Niklausa

Ale gdy kapłani widzą w adeptach sztuk jedynie oswojone psy, tak nasz Wielki Imperator przy poparciu starszego Krainy Zgromadzeń zaprosił najwyższego Patriarchę Kolegium do swojego dworu, czyniąc z niego osobistego doradcę.

Następnie nachylił się do towarzysza i cichszym głosem jeszcze wspomniał o:

- prawda jest taka, że od lat dzięki mądrości Imperatora Magnusa i Mistrzom Kolegium Światła wiemy, że cuda i uzdrowienia, które zawdzięczamy naszym Kapłanom są niczym innym jak pewnego rodzaju zaklęciami. Chodzi więc o władzę przyjacielu i utrzymanie wyłączności przez kościół na praktykowanie magii, tak jak to było przed czasami Magnusa. Nie rozpowiadaj tego jednak głośno.

Gdy natomiast dotarli do placu ćwiczeń Ritter wysłuchał prośby Kołodzieja i odpowiedział mu życzliwie.

- Jesteście bardziej odważni i rozsądni niż większość z nich. Niestety przez ich ingracjację nie mogę spełnić twojej prośby. I Ciebie i mnie najpewniej spotkała by za to kara. Innym więc razem coś przybandzimy.