Adelmus bandażował niczym w amoku. Na początek podbiegł do najbardziej zbolałych. Prawica Michaiła musiała zostać unieruchomiona, co kapłan łatwo osiągnął z pomocą pasków materiału przytwierdzając rękę do korpusu. Prawą dłoń Arniego zabandażował tak grubo, że w miejscu jego dłoni znajdował się kułak wielkości kufla. Piotrek wymagał nastawienia stawu, co morryta momentalnie mu zapewnił ciągnąc za rękę pod pozornie nienaturalnym kątem.
Loenard wymagał obandażowania na wysokości uda, gdyż krew ciekła mu nogawką z małego pęknięcia żyły. Z rozpędu kapłan zaczął bandażować głowę
Wasyla choć raniony był on w tors i choć koszulka kolcza wytrzymała to pod nią z pewnością znajdował się siniak wielkości słonecznika.
Zanim zaskoczony kapitan zaprotestował przeciw takiemu zabiegowi dostrzegł Wołodię leżącego pod martwym kozłogłowym. Nawoływania nie przynosiły rezultatu - był nieprzytomny.
Irina podążyła za wzrokiem kapitana i wysforowała się naprzód, by zabezpieczyć rannego kompana. Gdy przebyła po skarpie połowę drogi bagnisko zaczęło wrzeć by po chwili ukazać potwora wcześniej taranującego wóz umazanego błotem i obwieszonego rozkładającą się roślinnością. Ryczał i wzburzał lustro wody ostrzegając przed dalszym zbliżaniem się. Łowczyni cofnęła się lękliwie, a gdy obróciła głowę do Wasyla minę miała napiętą.
- Musimy coś zrobić, on nie oddycha!
Ostatnio edytowane przez Avitto : 12-04-2017 o 18:51.