lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

Lorn · 05-06-2007, 13:05

Alan Moss
Chłopak wyglądał z twarzy na nie więcej niż dwadzieścia parę lat i to właśnie jego młody wiek skłonił Alana do refleksji. Jego doświadczenia wydały mu się bardziej bolesne, niż przeżycia niejednego, kończącego swój żywot człowieka urodzonego w tym kraju "Wolności". W kraju toczonym przez raka, którym była wolność, zabijającego od środka potencjalnie zdrowy organizm.
Człowiek jest taki nienasycony... Zwłaszcza w sferze etyki, a dokładniej mówiąc jej braku, wydaje się nie mieć granic. W służbie zła, fanatycznych, szalonych przywódców, posyłających na zgubę całą swoją ogłupiałą trzodę dla jednego kaprysu.
Bardzo lubił to powiedzenie Pasteura "Wszystko jest trucizną, zależy to tylko od ilości".
Tak, w rozumieniu Alana nadmiar wolności i wszelkich swobód (w szczególności zaś swobód wyznania) był taką trucizną. Doświadczał jej niemal na każdym kroku postawionym w tym zwyrodniałym mieście. I właśnie ta trucizna dostała się dziś do ich krwi, lecz czy sprzymierzając się ze sobą mają w ogóle szansę ją pokonać? Może tak, ale wątpił w to, by mogło obyć się to bez ofiar.
Na tym zakończył swój milczący wywód.

- Tak, właśnie takiego Cię potrzebujemy, silnego i zdecydowanego. – pochylił się nad łóżkiem i pokrzepiając go zacisnął lekko dłoń na zdrowej części jego ręki. Drugą ręką podniósł trzy zdjęcia leżące na łóżku i schował do kieszeni płaszcza.
- Jak ci na imię? Ja jestem Alan.
- Matthew – odparł krótko chłopak.
- Nie ma co marnować sił na czcze pogróżki Matthew, kiedy sprawca Twoich krzywd jest daleko. Jak to mówią... Zemsta najlepiej smakuje na chłodno. Zdrowiej szybko i oszczędzaj siły, to szybciej stąd wyjdziesz, a jest szansa, że nawet zapracujesz na swoją zemstę. Pamiętaj jednak, że kiedy nastąpi ten moment wszystko może być stracone, jeśli wówczas zabraknie Ci odwagi. Siła to nie tylko mięśnie. Pamiętasz jaki on jest…Mówiłeś, że chodzi po ogniu, że nie robi mu krzywdy, tak?

Chociaż właściwie powiedzmy o tym otwarcie. – wyprostował się i zwrócił w stronę pozostałych – Saro, Jeremy czy możemy Wam na chwilę przeszkodzić? – ściszył głos, kiedy dostrzegł, że zwrócił na siebie ich uwagę - Jest pewna ważna kwestia, którą powinniśmy sobie szybko wyjaśnić, póki jeszcze jesteśmy sami. Możesz zamknąć te drzwi Jeremy?

Doszliśmy z Bobem do wniosku, że wszyscy musimy sobie odpowiedzieć na pytanie, kim jest Lord? Lord… do cholery z nim! Nie będę tak go tytułował. Po prostu On, Tamten, będziecie wiedzieć o kim mowa.
Zatem kim on jest? Co o nim wiemy?
Jest przywódcą jakiegoś gangu, lub nawet sekty. Każe nazywać się Lordem płomieni. I chyba nie bezpodstawnie. Matthew widział małą próbkę jego możliwości – popatrzył na leżącego obok.
– doświadczył tego, jaki jest silny, co robi z ludźmi takimi jak my - przeraża i niszczy. Z łatwością, jakbyśmy byli dziećmi. I tak nas właśnie traktuje, niepoważnie, z pogardą, jak bandę owiec, które można jedynie złożyć w ofierze płomieni.
Nie zapomnę jego słów, wczoraj, w antykwariacie Jeremy’ego, powiedział żebyśmy obserwowali niebo, że ześle na świat katastrofy, ulewy, powodzie i tsunami. Pamiętasz Jeremy…- popatrzył na przyjaciela, który w odpowiedzi pokiwał twierdząco głową.
- Pewnie myślicie sobie, że chciał nas nastraszyć. Osobiście wątpię, jego słowa były bardzo prawdziwe, tak jakby czuł się na siłach żeby to zrobić. Myślę, że chciał mieć w nas świadków. Ludzi, którzy poznają jego moc, pomyślą o nim z trwogą, kiedy zobaczą go ponownie i będą świadczyć o tym przed innymi, jaki On jest wielki, ostatecznie uwierzą w niego lub nawet będą czcić niczym bożka. To był akt jego pychy domagającej się uznania, tu na ziemi. Świadczący o jego władzy.

On pokazał mi wtedy coś jeszcze, swoje prawdziwe oblicze, nie ważne jak to zrobił, zobaczyłem je. Ugięły się pode mną nogi, ręce drżały mi jak galareta, gdy zobaczyłem, jaki jest zły. Możecie sobie wyobrazić zło absolutne, takie, do którego nie byłby zdolny żaden człowiek… Takie, w którym nawet pozornie dobry uczynek w istocie służyłby większemu złu…
Jeżeli Wam się to uda, to poznacie prawdę o nim, o tym kim jest. Ja Wam tego nie powiem, bo zabrzmiałoby zbyt banalnie, może nawet śmiesznie. Sami musicie do tego dojść: kim jest Lord płomieni, dlaczego tak każe się nazywać, dlaczego niektórzy agenci twierdzą, że nigdy się nie urodził i nikt nie zna jego prawdziwego imienia?

Ja chcę tylko jednego, wysłać go tam skąd pochodzi i o ile się da, żeby już nie mógł wrócić.
– zakończył stanowczo.

05-06-2007, 13:05	#87
Lorn Reputacja: 1	Alan Moss Chłopak wyglądał z twarzy na nie więcej niż dwadzieścia parę lat i to właśnie jego młody wiek skłonił Alana do refleksji. Jego doświadczenia wydały mu się bardziej bolesne, niż przeżycia niejednego, kończącego swój żywot człowieka urodzonego w tym kraju "Wolności". W kraju toczonym przez raka, którym była wolność, zabijającego od środka potencjalnie zdrowy organizm. Człowiek jest taki nienasycony... Zwłaszcza w sferze etyki, a dokładniej mówiąc jej braku, wydaje się nie mieć granic. W służbie zła, fanatycznych, szalonych przywódców, posyłających na zgubę całą swoją ogłupiałą trzodę dla jednego kaprysu. Bardzo lubił to powiedzenie Pasteura "Wszystko jest trucizną, zależy to tylko od ilości". Tak, w rozumieniu Alana nadmiar wolności i wszelkich swobód (w szczególności zaś swobód wyznania) był taką trucizną. Doświadczał jej niemal na każdym kroku postawionym w tym zwyrodniałym mieście. I właśnie ta trucizna dostała się dziś do ich krwi, lecz czy sprzymierzając się ze sobą mają w ogóle szansę ją pokonać? Może tak, ale wątpił w to, by mogło obyć się to bez ofiar. Na tym zakończył swój milczący wywód. - Tak, właśnie takiego Cię potrzebujemy, silnego i zdecydowanego. – pochylił się nad łóżkiem i pokrzepiając go zacisnął lekko dłoń na zdrowej części jego ręki. Drugą ręką podniósł trzy zdjęcia leżące na łóżku i schował do kieszeni płaszcza. - Jak ci na imię? Ja jestem Alan. - Matthew – odparł krótko chłopak. - Nie ma co marnować sił na czcze pogróżki Matthew, kiedy sprawca Twoich krzywd jest daleko. Jak to mówią... Zemsta najlepiej smakuje na chłodno. Zdrowiej szybko i oszczędzaj siły, to szybciej stąd wyjdziesz, a jest szansa, że nawet zapracujesz na swoją zemstę. Pamiętaj jednak, że kiedy nastąpi ten moment wszystko może być stracone, jeśli wówczas zabraknie Ci odwagi. Siła to nie tylko mięśnie. Pamiętasz jaki on jest…Mówiłeś, że chodzi po ogniu, że nie robi mu krzywdy, tak? Chociaż właściwie powiedzmy o tym otwarcie. – wyprostował się i zwrócił w stronę pozostałych – Saro, Jeremy czy możemy Wam na chwilę przeszkodzić? – ściszył głos, kiedy dostrzegł, że zwrócił na siebie ich uwagę - Jest pewna ważna kwestia, którą powinniśmy sobie szybko wyjaśnić, póki jeszcze jesteśmy sami. Możesz zamknąć te drzwi Jeremy? Doszliśmy z Bobem do wniosku, że wszyscy musimy sobie odpowiedzieć na pytanie, kim jest Lord? Lord… do cholery z nim! Nie będę tak go tytułował. Po prostu On, Tamten, będziecie wiedzieć o kim mowa. Zatem kim on jest? Co o nim wiemy? Jest przywódcą jakiegoś gangu, lub nawet sekty. Każe nazywać się Lordem płomieni. I chyba nie bezpodstawnie. Matthew widział małą próbkę jego możliwości – popatrzył na leżącego obok. – doświadczył tego, jaki jest silny, co robi z ludźmi takimi jak my - przeraża i niszczy. Z łatwością, jakbyśmy byli dziećmi. I tak nas właśnie traktuje, niepoważnie, z pogardą, jak bandę owiec, które można jedynie złożyć w ofierze płomieni. Nie zapomnę jego słów, wczoraj, w antykwariacie Jeremy’ego, powiedział żebyśmy obserwowali niebo, że ześle na świat katastrofy, ulewy, powodzie i tsunami. Pamiętasz Jeremy…- popatrzył na przyjaciela, który w odpowiedzi pokiwał twierdząco głową. - Pewnie myślicie sobie, że chciał nas nastraszyć. Osobiście wątpię, jego słowa były bardzo prawdziwe, tak jakby czuł się na siłach żeby to zrobić. Myślę, że chciał mieć w nas świadków. Ludzi, którzy poznają jego moc, pomyślą o nim z trwogą, kiedy zobaczą go ponownie i będą świadczyć o tym przed innymi, jaki On jest wielki, ostatecznie uwierzą w niego lub nawet będą czcić niczym bożka. To był akt jego pychy domagającej się uznania, tu na ziemi. Świadczący o jego władzy. On pokazał mi wtedy coś jeszcze, swoje prawdziwe oblicze, nie ważne jak to zrobił, zobaczyłem je. Ugięły się pode mną nogi, ręce drżały mi jak galareta, gdy zobaczyłem, jaki jest zły. Możecie sobie wyobrazić zło absolutne, takie, do którego nie byłby zdolny żaden człowiek… Takie, w którym nawet pozornie dobry uczynek w istocie służyłby większemu złu… Jeżeli Wam się to uda, to poznacie prawdę o nim, o tym kim jest. Ja Wam tego nie powiem, bo zabrzmiałoby zbyt banalnie, może nawet śmiesznie. Sami musicie do tego dojść: kim jest Lord płomieni, dlaczego tak każe się nazywać, dlaczego niektórzy agenci twierdzą, że nigdy się nie urodził i nikt nie zna jego prawdziwego imienia? Ja chcę tylko jednego, wysłać go tam skąd pochodzi i o ile się da, żeby już nie mógł wrócić. – zakończył stanowczo. Ostatnio edytowane przez Lorn : 05-06-2007 o 16:11.