Forgione ucieszył się zmianą charakteru podróży - ze spokojnej, nudnej wędrówki zrodziło się trzęsienie ziemi! Nareszcie. Dziwny zapach kazał mu rozejrzeć się po horyzoncie, by spostrzec, czy to oznaki Żelaznego Wiatru. A jeżeli nie, to skupić się na innych zagrożeniach. Na ugiętych nogach, żeby nie wywalić się jak dureń, rozglądał się na boki. Na krawędzi umysłu czekał na niego jego bliźniak, ten zwał się F60.2, glewia zawsze znał imiona swoich bliźniaków, jakkolwiek dziwne by nie były. Nie przyzwał go jednak zza krawędzi rzeczywistości, dopóki nie dowiedział się, co się dzieje.

- Saskia, raport poproszę.