Harpik obudziła się w stodole z poczuciem, że coś straciła. Oj nie, to nie było dziewictwo. Ale niepokój był niemniej większy. Zaczęła obmacywać swoje - wedle jej mniemania - jędrne ciało.
Kasa za cyckami jest, kozik w cholewie jest, nożyce też jak zawsze na swoim miejscu, więc co do cholibki mi zginęło?! - Mamrotała pod nosem. I wtem zerwała się niczym łania w połogu i zaczęła pędzić przez wieś, bowiem wreszcie dotarło do niej, że ktoś podstępny zwędził jej wędzony boczek, który miała w sakwie przytroczonej do paska. I już miała zacząć okładać każdego napotkanego wieśniaka i wypytać, który cham nieopierzony śmiał się do niej dobierać, gdy do jej małego móżdżku dotarła kula z wiadomością, że przecież dziś miała się stawić w karczmie “Fasta Pizza u Luiggiego”.
Wleciała do karczmy, robiąc rumor taki, że nie było nikogo wewnątrz, kto by nie rzucił okiem na dziwne coś, co przypominało skurczonego olbrzyma z rudą kitą. Podeszła już pewnym krokiem do karczmarza.
-
Witojcie karczmarzu. Ponoć czeka na mnie Grubomiscz, a nie czekajcie, jakoś mu inaczej było, Brudnomiscz. - Karczmarz patrzył i uszom nie wierzył, że szanowny Runomiscz mógł do swojej ekipy zwerbować to coś nieogarnięte jak kupa gnoju w oborze. Mlasnął tylko z niesmakiem i brudnym, tłustym paluchem wskazał drzwi. Była trzecia w kompanii. W sali siedziała już piękna elfica, jakiś jaszczurzy lud i zdaje się, że człowiek, choć siedział w cieniu i nie mogła dojrzeć jego twarzy.
-
A i owszem pytanie jest! Bo złociszcze proponujecie, ale co z żarciem? Jak widzicie ze mnie mała olbrzymka, ale wiecznie głodna, więc bez dobrego wiktu w układ nie wchodzę! - Po czym zmrużyła oczy i spojrzała na elficę i rzuciła przez zęby -
Imiona podaję jak się z kimś napiję. Rozumiem elfko, że stawiasz pierwszą kolejkę?