| To było coś, na co warto było czekać - wreszcie ktoś w tej ponurej i niegościnnej krainie potrafił przyrządzić potrawę i podać wino, które do niej pasowało bukietem i nie zalatywało tanim sikaczem, czy spirytusem.
De Ayolas mógłby tutaj pozostać przez czas jakiś, ale doskonale (i przy tym boleśnie) zdawał sobie sprawę, że pieniądze na takie przyjemności skończyłyby się, zanim by się obejrzał. Tylko dla niektórych życie było wieczną sielanką i nieograniczonym obżarstwem i pijaństwem. Z drugiej strony chyba jednak nie byłby szczęśliwy w takiej roli - potrzebował ekscytacji wywołanej nową przygodą, tajemnicą do odkrycia, piękną damą w opałach, czy też paskudnym stworem do ubicia. Gnuśne rozrywki wysoko urodzonych były mu obce, choć potrafił docenić niektóre ich uroki, szczególnie jeśli zachować umiar...
Podczas festynu pojawienie się inkwizytora i jego obstawy skutecznie ostudziło temperament nadobnej dziewoi, którą próbował oczarować pięknym uśmiechem i aparycją południowca. Przybytek madame Giselle obiecywał mozliwość powetowania sobie tej straty i spędzenie kilku chwil z jakąś uroczą dziewką. Należy przy tym wspomnieć, że Estalijczyk niezależnie od profesji kobiety stara się traktować je po szarmancku i z należnym płci pięknej szacunkiem. I nie stoi to w żadnej sprzeczności z wyznawanym przez niego poglądem, że płeć piękna jest tą słabszą, którą winno się opiekować i jej dogadzać.
Z milczącym zaciekawieniem przyjął wiadomość o niezawinionym i zupełnie przypadkowym przypadku odklejenia się pieczęci na opatowym dokumencie. Wiedza o planach tego ostatniego powinna zrekompensować przymusowy pobyt w klasztorze.
__________________
I used to be an adventurer like you, but then I took an arrow to the knee... |