Boczną uliczką zajechał do nich w różowym kabriolecie Kowlaski w otoczeniu trzech innych pingwinów.
- Dziękuję za podwózkę chłopaki.

- Daaj spokój Kowalski! Jesteśmy drużyną, co nie? Musimy sobie pomagać.

- Oczywiście szefie, raz jeszcze dziękuję. – Kowalski wysiadł z wozu, po czym zwrócił się do największego pingwina - Rico?

- No Tscho?!

- Moja maszyna... czekam.

Rico posmutniał wyraźnie, jednak zaraz wypluł siedzisko podłączone licznymi przewodami do jakiejś tajemniczej skrzynki. Jak tylko to się stało, samochód natychmiast odjechał.

- Wielkie umysły nie śpią. - przemówił pingwin najwyraźniej mając na myśli siebie samego. Mówiąc przechadzał się i silnie gestykulował. - Nie jest też dla mnie zdziwieniem widok, jaki tu zastałem, choć z moich obliczeń wynika, że brakuje jednej tylko osoby. Wracając jednak do mojej maszyny. W nocy skonstruowałem swój najnowszy wynalazek Tachionowo-Iluzoryczny Wykrywacz Kłamstw!

Kowalski zaplótł płetwy na piersi i z wyższością spojrzał po zebranych.
- To co? Kto z was podda się testowi jako pierwszy?