| Ash
Mała usmiechnęła się pod nosem, ale był to uśmiech ciepły, jaki do tej pory nie zagościł na jej małej buźce. Pokreciła ze zrezygnowaniem głową i ruszyła w ślad za Mephem "depcząc mu po piętach".
- Nie sądziłam, że tak łatwo dasz się przekonać, drogi Mephie... Ja nie mówię, że takie pokrętne pomysły są złe... No i że nie powinniśmy wykorzystywać naszych... małych zdolności. Ale spróbujmy najpierw metody, powiedzmy - normalnej. A jak pani archeolog się nie da przekonac, to sie będziemy zakradać, uprowadzać, dominować i kasowac pamięć - Meph nie mógł zauważyć jej błyszczących oczu, gdyż szła tuż za nim. Gdyby teraz gwałtownie się zatrzymał, to Ash wpadła by na niego bardzo bolesnie.
Gdy oboje doszli do głównego wejścia, Anastazji nie było na ulicy... |