Dziadyga stał tymczasem wśród chłopów i wyglądał na bardzo zmęczonego.

Słysząc dowódcę wypytującego o nekromantę ułożył usta jakby chciał powiedzieć "wypraszam sobie", a gdy tenże zaczął wyliczać straszne rzeczy robione przez Caspara Niderlitza, ci, którzy stali wystarczająco blisko mogli usłyszeć jak mamrocze
- Tak, tak... i jeszcze sikać chłopom do mleka, roznosić kaczą grypę, latać na łopacie, przechodzić przez trakty w niedozwolonych miejscach...

Chłopi kręcili głowami, a dziadyga w końcu odezwał się na tyle głośno, tak by i jeźdźcy mogli usłyszeć, pokornym i przymilnym tonem jaki mieliście okazję już poznać, a który sprawia też, że się chce go odesłać, byle gadać przestał:
- Panie Miłosierny, zmiłujżeż się, toż nikogo takiego tu nie ma. Czego taki potężny czarownik miałby szukać w takiej ubogiej osadzie jak nasza, Wielmoźny Panie? Ja nie wim, jak mówicie, że tu może być to pewnikiem może ale nie widzielim nikogo takiego. Chyba, że się ukryć zdołał gdzie w obejściu, ale to pewnie uciekłby jakby tylko Was, Ślachetny Panie zobaczył. Ale jak to taki człek straszny i czarownik potężny to może by się i z goblinami spiknął, Panie? Tymi co wioskę najechali. Bo, Panie Dowódco Wielmożny... Tu jakoweś magiczne rzeczy się działy w czasie walki. Ale ja się nie wyznaję na tym, to musicie pytać naszych bohaterów, co własną piersią zasłonili wioskę, obronili nas, dobrodzieje nasi. - pokazał swoją zdrową dłonią na tych bohaterów - Poza nimi to nikogo nowego w wiosce teraz nie ma, a każdy z nich, Panie Oficjerze, to bohater, żaden z nich nie może być nekromantą, przysięgam na Sigmara -zakończył.