Caspar spojrzał na Otta ze zdziwieniem:
- Tu w okolicy tkwi jakaś moc? Nie zauważyłem... Ale mnie się już od dawna łatwo czerpało moc, mogłem nie zauważyć - zastanawiał się przez chwilę - Nie, w tym nie umiem Ci pomóc.

- Nie znam tak potężnych czarów, by zwyciężać w walce. Żaden ze mnie mag bojowy. A jeśli pytasz o to co się stało na końcu wiedz, że to nie był żaden nowy czar, to efekty rytuału z czasu Wielkiej Zarazy sprzed wieku.
Oni wszyscy - chłopy, baby, dzieciaki nie żyją od wielu, wielu lat. Nie da się ich zabić zwykłym ostrzem. Ale mają wprawę w udawaniu... Po tylu latach ćwiczeń dziwne, gdyby nie mieli. Kiedy ktokolwiek z zewnątrz się dowiaduje, natychmiast próbuje ich zabić. I musimy uciekać. Znów i znów, nawet nie wiesz ile razy próbowałem... Jeśli ukażę moją moc, jest nawet gorzej. Polują na mnie jak na wściekłego psa. I to tylko dlatego, że rzuciłem wyzwanie śmierci i ośmieliłem się wygrać!

- Ale ja Was nie ożywiłem. Tliło się w was życie, wystarczyło rozdmuchać płomień. No i przywiązałem mocniej kilka sznurków. W nauce magii Ci nie przeszkodzi, ale jakieś efekty mogą zaistnieć. To eksperyment. Mój własny! Największy! Ale to tajemnica, hihihi. Nie bój się, efekty są dopiero po śmierci. Albo nie ma. Przekonamy się. Przekonamy się? Teraz, zaraz? Nie, za blisko tamci, za blisko. I nie bez zgody. Oni wszyscy za zgodą. Za prośbą. Nikogo na siłę.

- Ja, konfratrze, tak to się chyba mówi u was w Kolegiach, to takim samoukiem jestem. Dawno, dawno temu, opiekowałem się wioską. Jak mój pradziadek, babka i matka. Porody ułatwiałem, bydło leczyłem, pogodę przepowiadałem, burze odpędzałem... No, po prawdzie to opóźniałem co najwyżej. Różne wywary przyrządzałem. Na sen, na miłość, na pamięć, na zapomnienie... Czasem nawet działały. Wtedy ludzie żyli naprawdę biednie i było naprawdę ciężko. Ale w mojej wiosce jakby lżej. Nawet nie wiecie w kolegiach, w ilu wioskach są "Mądrzy" czy "Mądre". O tak, palicie nas na stosach, ale wieśniacy już dawno się nauczyli nas ukrywać. Możecie sobie w akademiach gadać o wysokiej magii elfów, ale żaden z was nie pomógł nigdy na zapalenia wymienia u krowy, na krupy u dziecka, na czarnego grzyba pszenicy. "Wsiurów" nikt nawet nie zauważa. Odwraca nos od smrodu gnoju. A czym chłop ma pachnieć, jak dzień cały pracuje w polu po to, byście mieli co żreć po pałacach?!

Sam też przez pewien czas, dawno temu, pobierałem nauki w Kolegium. Nie pozwolili mi opuścić murów, gdy przyszła zaraza. Kazali mi zapomnieć o moich. Ale uciekłem. Wróciłem. Ale cała wasza magia nie pomogła. Umierali mi na rękach. Ale ja zawsze miałem talent. W Kolegiach nadal uczą, by korzystać naraz tylko z jednego wiatru? Tylko jeden kolor wolno? Ja zaczerpnąłem wszystkich. Wszystkich! Grozili i straszyli, ale to możliwe. Nie zwariowałem, o nie, nie zwariowałem. Nadal chronię moich, a oni chronią mnie. I żyjemy, choć moi nauczyciele dawno obrócili się w proch. Tak, czerpałem moc i przeżyłem.
I moi przeżyli, choć są martwi. Ale nadal żyją, myślą i czują. Ostatni ożywieńcy mają nawet wolną wolę- pochwalił się. Później przybliżył się do Twojego ucha i chichocząc kontynuował - Czasem mam ich dość, bo choć myślą, to są to myśli prostych chłopów i pogadać nie ma z kim. I boją się, po tylu latach nadal się boją. Mnie, ich obrońcy! - odsuwa się ponownie
Chcesz wskazówek? Pluń na zakazy, korzystaj z całej magii! Nie ma magii dobrej ani złej, wszystko zależy od wykorzystania. Czy nóż jest zły sam w sobie? Jeśli oni korzystają tylko z małego kawałka ostrza to oni są szaleni! Ale kiedy zorientują się, będą Cię ścigać. Ukrywaj moc i nie czaruj bez potrzeby. Nie pozwól im poznać, żeś od nich potężniejszy.