Edgara Allana Poe chyba nie trzeba nikomu przedstawiać. Protoplasta gatunku grozy, wizjoner, człowiek, który zainspirował wielu innych pisarzy, w tym np. H.P. Lovecrafta. Tym bardziej rada byłam, że na rynku pojawił się tomik opowiadań „Opowieści tajemnicze i szalone” okraszony ilustracjami Grisa Grimly’ego. Trzy opowiadania ze zbioru to absolutne klasyki, coś, co każdemu fanowi grozy po prostu wypada znać („Czarny kot”, „Maska czerwonej śmierci” i „Zagłada domu Usherów”), ostatnie natomiast ("Żaboskoczek") jest przyjemną opowieścią utrzymaną w mocniejszej, baśniowej stylistyce. Co prawda całość napisana jest dość archaicznym językiem (nie może być inaczej, w końcu to naprawdę stare opowiadania) a sama fabuła budowana w odmienny sposób od obecnej literatury grozy, jednak jeśli wczujemy się w lekturę, dostarczy nam ona wiele frajdy.

I choć tekst oryginalnych opowiadań został odpowiednio pocięty, by współgrać z formą wydania, zupełnie nie przeszkadza to w zapoznaniu się z lekturą. Ilustracje Grisa Grimly'ego dodają książce niesamowitego klimatu i mi osobiście skojarzyły się z niepokojącą twórczością Tima Burtona i "Koraliną" Neila Gaimana. Całość wydana jest po prostu fenomenalnie, cieszy oko i serducho, dlatego z pewnością będzie wspaniałym prezentem dla kogoś, kto lubi literaturę grozy, bądź chce zapoznać się z klasykami w pięknym opakowaniu. Sprawdzi się też jako dobre czytadło dla starszych dzieci i młodzieży. Naprawdę gorąco polecam!



Książkę dostałam w zeszłym roku pod choinkę i trochę sobie odczekała w zalewie innych, ważniejszych pozycji, ale w końcu się zebrałam i przeczytałam, zwłaszcza, że nie jest to gruba pozycja (niecałe 200 stron). Opis fabuły macie w cytacie, więc skupię się na moich odczuciach.

"Pomieszkanie" jest przede wszystkim bardzo zgrabnie napisaną pozycją. Czyta się szybko, jednocześnie mając wrażenie, że wszystko na kartach książki płynie bardzo powoli. Baxter w swoim chłodnym, surowym stylu świetnie ukazuje przemyślenia cudzoziemca rzuconego w odległe, obce mu miejsce, w którym mimo wszystko chce odnaleźć stabilność i porzucić nieprzyjemną, skomplikowaną przeszłość. Narracja jest spokojna, wręcz senna, a zimowy, przedświąteczny czas nadaje jej dodatkowej, magicznej atmosfery.

Nie wszystkim jednak ta książka przypadnie do gustu - jeśli lubisz galopującą do przodu akcję czy nagłe plot twisty, ta książka nie jest dla ciebie, bo po prostu się zanudzisz i stwierdzisz, że nie wiesz, kto takiego crapa wypuścił na rynek. Proza Baxtera należy do tej ambitniejszej, stawiającej pytania i szukającej odpowiedzi związanych z ludzką egzystencją, która po lekturze potrafi zostawić czytelnika jeszcze długo z własnymi przemyśleniami i rozważaniami. *Polecam wszystkim, którzy nad zawiłą fabułę przedkładają spokojny ton opowieści i głęboki zarys psychologiczny bohatera.

Książka - przynajmniej w mojej opinii - ma w sobie to "coś" i na pewno sięgnę po inne pozycje tego autora.