“Kop, Kuba, kop!
Potem jak zasadzisz drzewa, to bedzie więcej gałęzi do wieszania komuchów!”
- zasłyszane gdzieś po drodze z pracy do karczmy

Zafara x Strife

Po jakimś czasie korytarz się gwałtownie zwęził, jakby jakiś czas temu zawalił się w tym miejscu strop i ktoś później odsunął nieco kamieni, tworząc otwór o średnicy niecałego metra. Przez dziurę sączyło się słabe, niebieskawe światło. Strife pierwszy zerknął przez dziurę, później dał podglądnąć Zafarze, to co było dalej.

Ujrzeli ogromne podziemne miasto, które mieściło się w jeszcze bardziej kolosalnej grocie. Światło oświetlające to miasto pochodziło w dużej mierze z niebieskich fosforyzujących kamieni osadzonych na górze i na ścianach podtrzymujących “gwieździste” sklepienie.

Miasto wyglądało na zamieszkałe, niemniej żaden z dwójki regularnych nie był w stanie dojrzeć pojedynczego mieszkańca tego miasta. Mogli tam wejść, ale nie było gwarancji, czy po drugiej stronie będzie jakakolwiek platforma, na której mogliby stanąć. Nie widzieli nic więcej ponadto, co zobaczyli.
Zafara pamiętał, że jeśli puści Strife’a, to zostanie zablokowane przez dziwną wszechobecną barierę z shinso. Z drugiej strony obaj na pewno normalnie nie przecisnęliby się przez szczelinę.
Nimniej Zafarze nie stało nic na głowie, by pokombinować. Jego towarzysz nie widział powodu, by kombinować, bo był gotowy przywołać niebiańsko zabójczy oręż i rozszerzyć dziurę. Tylko Zafara miał przeczucie, że Strife narobi hałasu o ściągnie na nich uwagę… nie wiadomo czego.

Yin

Praca upłynęła średnio szybko, szczęśliwie Yin nie był skazany jedynie na towarzystwo Layli, bo później w pomieszczeniu była Soni, która w jakimś tam stopniu “łagodziła” spięcie . Z powodu niedawnego zamieszania część czasu spędzili na projekcie, a trochę na przenoszeniu sprzętów i papierów z jednego pomieszczenia do drugiego. Seweryn podzielił się wieścią z pozostałościami zespołu, że Gordon rozważa rekrutować do ich zespołu co najmniej dwójkę stworzeń, bo są opóźnieni z projektem, a muszą się streścić w dwa tygodnie. Soni wspomogła cybernetycznymi umiejętnościami Yina i Laylę, którym trochę ślamazarnie szło rozpoczęcie składania podręcznych teleboksów. Bardzo dużo wniosła do wcielenia projektu w rzeczywistość, ale czekało ich jeszcze więcej pracy. Gdy Yin skończył robotę, czuł się nieco zlasowany. Tak, że gdy zakupił sobie dwie latarenki, Soni przypomniała mu, że na takim poziomie, jakim ma latarnie, może obejść się bez specjalistycznego sprzętu, pod warunkiem, że ma inne sprawne latarnie na co najmniej tym samym poziomie, co uszkodzona. Mógł sobie pozwolić na narzędzia do naprawiania latarni. Popularne zestawy kosztowały tyle co jedna latarnia, lecz Soni pomogła skompletować Yinowi wihajstery tak, że wyszedł na tym taniej, co w jego przypadku było pomocne, bowiem na tym Piętrze łatwiej było wydać hajs niż go zarobić.

Yin spędzał miło czas z Soni, łażąc po ulicach miasteczka, w którym mieszkali. Zdążył się szybko przyzwyczaić do zimnej pogody. Słońce świeciło, ale Yin przypomniał sobie wnet, że ciała niebieskie w Wieży są sztuczne i przeważnie dają tylko światło i odwzorowują światy z zewnątrz - równie dobrze te wszystkie słońca i nie-słońca mogłyby nie istnieć. Bóg mieszkający na szczycie Wieży miał czasem dziwne pomysły na urozmaicenie swego złożonego tworu, jakim była Wieża.

Yinowi wydawało się, że gdzieś wśród stworzeń idących ulicą mignęła twarz Dana, ale ten przeszedł szybko dalej, nie zwracając uwagę na latarnika. Niedaleko zaś za Danem… czy jemu [Yinowi] się wydawało, czy dostrzegł Lolę? Co ona robiła, śledziła Dana?