| Edgar spojrzał na Drauga. Wyglądał jak zbity pies.
- Jak się w to wszystko wplątałem? Na cholerę był mi udział w tym wszystkim? Co z resztą ekipy? Czy Acelia żyje? - myśl goniła myśl, a większość pytań niestety została bez odpowiedzi.
Zsuwając się na ziemię syknął z bólu przez zęby. Noga rwała okropnie. Nie miał siły na kolejną bitwę, ale jakoś nie uspakajała go świadomość, że brama zamknięta, bo teraz czuł się jak w potrzasku. Nie lubił zamkniętych przestrzeni. Czuł się jak w norze, do której zbliża się coś i to nie było coś przyjemnego. Wiedział, że to tylko cisza przed burzą. Potrzebował więcej informacji, co mieli teraz robić.
Spojrzał, obok niego na ziemi leżała menażka. Otworzył ją. Poczuł woń alkoholu. Nie było ważne, że przypominało zapachem szczyny. Ważne było, że dało ukojenie w bólu. Wysunął rękę w kierunku Drauga:
- Chcesz? Przecież niczym do nas dotrze pomoc to choć możemy się odkazić od środka?
Ruch: Siedzę przy bramie i czekam. |