Micha westchnęła.
- No nic, trza tą nowoorelańską dziewicę namierzyć Ivo. - Zakomenderowała MIcha po czym chwyciła mężczyznę za łokieć.
- Weź mnie na barana, to będę lepiej widzieć… czekaj Ivo, wiesz jak to jest na barana nie?
Mężczyzna pokiwał głową skrupulatnie, po czym położył się na ziemi.
- Ty siądziesz na głowę Ivana. Ivan będzie machał. - wielkolud wykonał prezentację, wystawiając język i machając nim w lewo i w prawo.
Kobieta przygryzła wargę. Zerknęła w prawo, w lewo, za siebie oraz jeszcze przed się, po czym zwinnie wyskoczyła z bokserek i z impetem opadła dupskiem na twarz Ivana.
- Jedziesz Ivo tylko nie gryź tam nic bo przysięgam, urwę ci jaja… a właśnie… - Micha energicznie wyszamotała Ivańską wędlinę z okrywającego ją materiału.
- Dla Czikity juź ci kurwa nic nie zostanie…. - obiecała nim zaczęła upychać mięso w usta.
Ivan coś tam się wiercił, ale Micha była zdeterminowana: zaparła się rękami pod uda wielkoluda i nie żałując siły w bicepsach nadziewała własną szyję samczym farszem. Łzy ciekły Misze z oczu, a i kichać jej się chciało, kiedy Ivanowe włosy wchodziły jej do nosa… u kresu tej dwunastocalowej odysei bólu, dłonie Michy zaczeły ugniatać arbuzy mężczyzny. Chwilę później, Ivanowi udało się wychylić usta spod ciała kobiety, unikając tym samym zakrztuszenia się na śmierć. Czyli utonięcia? Tak czy siak, Ivan wrzasnął w tym samym momencie, gdy jego organizm wykonywał transfer protein bezpośrednio do żołądka Michy.
Kiedy mięso w ustach i gardle bimbrowniczki “uwędziło się” na tyle, by kobieta mogła je zeń wydobyć, beknęła przeciągle.
- No… - powiedziała zadowolona z siebie podciągając na tyłek bokserki. - idziemy po tą lafiryndę garażową.