| Ahab spojrzał na kucającym przy nim Zemstę. Wzrok przez chwilę utkwił na czerwonej plamie, która zaczęła zdobić bok kobiety.
-Pobrudziłaś się - rzekł z uśmiechem, a potem dodał -Rozwalmy skurwysynów i idziemy dalej. Szkoda dnia, a i mam ochotę na kieliszek dobrej Whisky
Zostało sześciu. Dwóch było rannych. Całkiem nieźle. Pozostała szóstka. Połowa mniej. Delikatny uśmiech pojawił się na twarzy Wielebnego. Czas na ołów. Czas by zakończyć tą grę, a i ranna dwójka zbliżała się do jego Aryi. Nie chciał by coś się jej stało, choć w głębi ducha wiedział, że jest ona dużą dziewczynką i sobie poradzi.
Nadszedł czas do działania, które poprzedziło zerwanie się z ziemi. Dwa rewolwery zaczęły swoją pieśń i wypluły z siebie dwie kule. Pomknęły one szybko, w kierunku tej dwójki która szła w jego stronę. Liczył, że Led w tym czasie zajmie się swoją dwójką. Może i była ranna ale to nie zabrało jej umiejętności, a tylko wzmocniło gniew, którego nie dało się nie wyczuć. Była niczym Zemsta idąca po swoje, zbierająca krwawe żniwo.
Nim drugi z napastników poczuł zimny dotyk "przeznaczenia", Ahab już był w ruchu. Wykonał on pełen obrót, tak że minął on za plecami Led i oddał kolejne dwa strzały w kierunku tych którzy szli na Arye. Nie dwa, a cztery strzały. Tak dla pewności. Trup to trup, ale naboi miał jeszcze pod dostatkiem.
Podczas całej tej strzelaniny, dało się usłyszeć jego głos, który był donośniejszy niż dźwięki wystrzałów:
Padnijcie na kolana przed obliczem Pana
Gdyż bliski jest dzień Jego
Bliski i rychły on bardzo
Głos dnia Pańskiego okrutny
Wtedy z rozpaczy zakrzyknie i mocarz
Polegną Ci, którzy butnie występują przeciw jego woli
I przyjdzie i rzuci na kolanach występnych i okrutnych
A jego imię Sprawiedliwość
__________________
Dzięki za 7 lat wspólnej zabawy:-) |